dinsdag 31 mei 2016

Hartkatherisatie

De ingreep op zich voelde ik maar weinig van door de verdoving. Maar ik merk vandaag dat ik erg van slag ben door alles wat er omheen gebeurde. Dat had ik niet verwacht, want ik ging vol vertrouwen en goede moed naar het ziekenhuis.En nog wel met een lied in mijn hart: Veilig ben ik in Jezus armen, veilig ben ik bij Hem. Toch was het voor mij erg zwaar.

Ik wil liever niet in details treden, maar het heeft met mijn verleden te maken. Een verleden waarvan ik dacht dat ik het wel een plekje had gegeven. Maar soms maakt een mens zulke vreselijke dingen mee, die af en toe de kop opsteken. En o.a. een ziekenhuisopname is voor mij erg traumatisch.

Toch wil ik er niet al te dramatisch over doen, want ik weet uit ervaring dat het heel binnenkort vanzelf weer over gaat.En ik hoef toch ook altijd niet optimistisch en vrolijk te zijn?

Gelukkig zijn er geen verstoppingen  naar het hart toe gevonden. Daarmee zijn mijn klachten natuurlijk niet verdwenen. Want ik ben en blijf wel hartpatiënt met hartritmestoornissen en een lekkende hartklep. En ook nog eens een terminale vorm van kanker.Binnenkort volgt een gesprek met de cardioloog hoe het verder moet.

Ik moet de eerste veertien dagen heel rustig aan doen, i.v.m. een eventuele nabloeding.Ik mocht zelfs vandaag niet eens normaal de trap op lopen, maar tree voor tree met twee voeten tegelijk. Soms vergat ik dat even en was zo maar weer boven.Maar ja, ik ben nu eenmaal een spring in het veld.haha.

Gelukkig heb ik hier stapels boeken en opiniebladen liggen. En ik kan hiermee heerlijk onder de parasol van genieten. Dat is wel vol te houden.

Tevens wil ik alle mensen bedanken voor hun liefde -steun en gebed. Jullie zijn voor mij onmisbaar!!!!!!
Mail en post is van harte welkom! Telefoon is nog te vermoeiend.......

mail: schriever1@hotmail.com

zondag 29 mei 2016

Zo intens genoten....

Soms ontmoet ik mensen, waarbij ik vanaf het eerste moment een klik heb. Dat is vaak wederzijds.
Toen Thea Westerbeek mijn huiskamer binnenstapte voor een interview in de Elisabethbode, klikte het op een geweldige manier.We bleken veel raakvlakken te hebben.O.a. onze liefde voor mensen en boeken.

Vorig jaar ben ik een dagje naar haar toe geweest. Ze woont samen met haar Johan in een prachtig huisje.
Met ruime uitzicht en een tuin, die vol met leuke zitjes en verrassingen zit. Een grote vijver met dikke gekleurde vissen en kwakende kikkers.Heerlijk om naar te luisteren. Ik zou veel meer kunnen vertellen, maar haar privéleven moet wel gewaarborgd blijven.

Dit jaar zou ik weer gaan, maar vanwege hartklachten leek het eerst niet door te gaan. En ik had me er zo op verheugd.Want voor mij is zo'n dag een uitje met een gouden rand, omdat ik maar zelden meer  langere reizen onderneem.Het is te vermoeiend .Gelukkig mag ik gebruik maken van een Valys-taxi.

Als door een wonder ging het toch door, en  heb ik samen met Thea weer zo INTENS kunnen genieten.We raken gewoon nooit uitgepraat, en dan is de tijd ook zomaar weer voorbij. Dat ik het later weer moest bezuren vond ik niet erg. Dat had ik er graag voor over!

En dan ben ik God o zo dankbaar, dat Hij haar op mijn weg heeft gebracht. Fijne contacten zijn zó waardevol!

Op de heen en de terugweg had ik twee zeer boeiende gesprekken met twee mannelijke taxi-chauffeurs.
Ze zouden mijn blog gaan bekijken.

Morgen heb ik weer een (uitstapje). Deze is minder mooi. Morgenvroeg moet ik voor een dagbehandeling in het ziekenhuis worden opgenomen i.v.m. een hartkatheterisatie. Hopelijk valt het allemaal mee. Maar ik voel me veilig in de armen van God. Wat een voorrecht en wát een genade!

SHALOM

dinsdag 24 mei 2016

Excentrieke mensen.......

Ik ben een echte mensen-mens. Toch gaat mijn voorkeur uit naar mensen die wat excentriek zijn. Mensen die helemaal zichzelf  zijn en dat ook durven tonen.Vaak zijn het (h)eerlijke mensen. Wat anderen van hun levensstijl vinden deert hen niet.Ze kennen maar weinig stress, en geven weinig om geld of materie.

Ik kon dan ook echt genieten van t.v. programma's zoals De Stoel - Paradijsvogels en Showroom.. Momenteel worden deze programma's regelmatig herhaald op één van de digitale zenders.

In één van die drie programma's (welke, weet ik niet meer)kwam een oude man in beeld, (Overdijk)die in het huis van zijn ouders woonde in Barger  Compagnie. Bij dat huis stond een kerkje, want zijn vader was predikant geweest. De man had zelf ook voor predikant gestudeerd, maar er was wat mis gegaan in zijn hoofd.Zo leefde hij in een koud huis, zonder verwarming. En at alleen maar brood.

Maar wat mij zo raakte was het volgende: Elke zondag luidde hij de kerkklok om mensen naar zijn kerkje te lokken. Maar er kwam nooit iemand. Dat vond de man helemaal niet erg. Hij deed dan de deur op slot, kroop achter een oud orgeltje en zong uit volle borst liederen van Johannes de Heer,maar ook psalmen en gezangen.

Ik vond dat prachtig! En ergens in mijn achterhoofd groeide het verlangen om deze man en zijn kerkje eens op te zoeken. En dat is ook gebeurd. Samen met mijn man, (die toen nog leefde)zijn we er op een zondagmiddag naar toe gereden. Er was geen teken van leven te bekennen.

Maar ik zou Frea niet zijn,om niet alles op alles te zetten om de man en het kerkje te zien, juist ook omdat ik zo dicht bij mijn doel was.Mijn man vond het allemaal maar niets, want ik had wel vaker van die wilde ideeën, maar hij ging toch mee. En ineens zag ik de man tegen het huis lopen. Ik snel de auto uit......en heb hem gevraagd of wij het kerkje even mochten bekijken. En dat mocht.......

Ik had  al wat beelden de tv gezien, maar dit overtrof alle verwachtingen. De hele kerk lag vol met spullen
van zijn overleden ouders. Schoenen - tassen - fietsen en nog heel veel andere rommel. In een zijzaaltje hingen prachtige oude Bijbelse schilderijen.

Midden in de kerk stond een grote tafel met allemaal evangelisatie- lectuur uit het jaar nul.Ik mocht zoveel meenemen als ik wilde. Dat heb ik gedaan en het voelde als een kostbare schat.......

Omdat ik zelf zo van zingen hou, leek het mij fantastisch om samen met de oude man wat liederen bij zijn orgeltje te zingen. Hij stemde daar gelijk mee in. En zo kon het gebeuren dat onze stemmen door het kerkje galmden. Een moment om nooit meer te vergeten! Later vertelde mijn man dat ons gezang hem kippenvel had bezorgd. Niet omdat het zo mooi klonk, want de man kon niet zo goed zingen, maar zijn oprechte geloofsbeleving klonk er wel in door.

Dit voorval is al lang geleden, de man is overleden en het kerkje is verkocht.Maar deze prachtige belevenis zal mij altijd bij blijven. Ik heb lang gezocht op internet naar de desbetreffende uitzending, maar kon het niet terug vinden.

Tot mijn grote vreugde, zag ik per toeval  de uitzending terug. En opnieuw genoot ik met volle teugen. Juist ook, omdat ik er geweest was.Voor de buitenwereld was deze man een zonderling. In de ogen van God een zéér kostbare parel!

vrijdag 20 mei 2016

Twee video-filmpjes die mij raakten.....

Soms krijg ik filmpjes binnen die op Youtube staan,die mijn hart raken. Twee ervan wil ik graag met jullie delen:

In de VS werd een lerares op staande voet ontslagen  - omdat ze aan haar klas dit prachtig filmpje had vertoond:
Oordeel zelf!
Video Toespraak Rick Warren: A Life of purpose.  Kijk eventueel voor een vertaling in het Nederlands via
CIP (Christelijk Informatie Platvorm)

En een prachtige video-preek over de kracht van de Heilige Geest, door Coen Nuijten


donderdag 19 mei 2016

Vrienden

Wat is het toch heerlijk om échte vrienden te hebben! Ik heb al jarenlang een hechte groep om me heen.
Toch zijn er een paar afgevallen, die geen echte vrienden bleken te zijn. Toch had ik er veel verdriet van toen deze vriendschappen op hielden te bestaan.Maar soms heb je elkaar niet zoveel meer te vertellen, en dan is het goed om ermee te stoppen. Ik steek, voor zover mogelijk, veel tijd en energie in al deze dierbare mensen, en dat is vaak wederzijds......

Ik heb 12 kostbare vrienden, en daarnaast nog  een stuk of tien mensen die niet tot mijn vrienden behoren, maar die wel erg kostbaar voor me zijn. Sommigen vrienden zijn méér dan familie voor me.

Sommigen zijn gelovig en anderen niet. Voor mij maakt dat geen verschil. Het gaat om wederzijds respect.
Ik voel me op dat gebied een rijk en gezegend mens!



vrijdag 6 mei 2016

Toch weer op de fiets.....

Omdat mijn conditie  achteruit gaat, mede omdat ik niet meer dagelijks op de fiets zit, heb ik mezelf even goed toegesproken. Vandaag voor het eerst sinds geruime tijd mijn fiets weer van stal gehaald en weer heerlijk een stuk gefietst. Klachten of geen klachten......niet zeuren, maar fietsen!

Dat was heerlijk om te doen! Juist ook omdat het zulk prachtig weer is. Ik heb dan ook intens genoten! Onderweg kon ik wel zingen van blijdschap, want ik voelde de wind en de zon, als een zegen over mijn lichaam en geest komen.

Dankbaar zag ik dat aan het eind van de fietstocht ik toch maar weer mooi 15 km heb gefietst. Verdeeld over een paar uur. Hopelijk kan het morgen weer.

donderdag 5 mei 2016

4 en 5 mei

4 en 5 Mei. Twee heel bijzondere dagen om bij stil te staan.

Gisteren 4 Mei, was ik aanwezig bij een dodenherdenking. Met een grote groep mensen stonden we bij een Joods monument, met daarop de namen van 132 Joodse mensen die omgebracht waren in de oorlog.
Alle 132 namen worden elk jaar opnieuw voorgelezen. Deze keer deden kinderen dat. Ik mocht zelf ook eens een rij namen oplezen. Dat was erg emotioneel, en heeft me heel diep geraakt.

En elk jaar raakt het me opnieuw. Namen van baby's - peuters - kleuters en volwassenen. Onvoorstelbaar leed voor de nabestaanden. Daarom moeten we blijven gedenken. Niet alleen wat het Joodse volk is aangedaan, maar ook voor hen, die hun leven gaven voor onze vrijheid. Vele mensen die het overleefden zijn zwaar getraumatiseerd. Hun dierbaren lijden hier ook onder.

Onze vrijheid is opnieuw in groot gevaar! Kijk maar om je heen.

Toch wil ik deze vrijheid vieren, en daarom wappert bij mij de vlag. Uit dankbaarheid, omdat ik in een vrij land mag leven! Ook al is het  woordje vrijheid, niet meer zo heel vanzelfsprekend.Ik heb gelukkig zelf de oorlog niet meegemaakt, maar er genoeg over gelezen. Af en toe te afschuwelijk voor woorden......

dinsdag 3 mei 2016

Tegenvaller...

Gisteren moest ik even naar het ziekenhuis voor een fietst-test i.v.m. mijn hartklachten. (ben al jaren hartpatiënt)Ik dacht dat ik zo weer naar huis kon, maar helaas was dat niet zo. Vele onderzoeken volgden. Moest naar mijn cardioloog, die een hartkatheterisatie voorstelde. Het waren  zoveel onderzoeken, dat ik besloot om  een paar te ondergaan, en de rest een dag later.

Vanmorgen heb ik de resterende onderzoeken ondergaan. Er moet nu nog een echo van mijn hart worden gemaakt, en dan ben ik er voorlopig eerst van af. Kreeg naast mijn bestaande medicijnen voor mijn hart, er nog eens twee bij. Terwijl ik het liefst zo weinig mogelijk medicijnen slik.Maar soms kan het even niet anders.

Al met al een grote tegenvaller. Maar ik laat me er zeker niet door uit het veld slaan. Ik heb het over kunnen geven aan God, en in Zijn hand gelegd. Heb vannacht heerlijk geslapen. Wat een genade en voorrecht dat ik geleerd heb om niet bezorgd te zijn, zoals het in de Bijbel staat. Scheelt een boel stress.

Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God. Want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot. Hem heb ik lief, zijn vrede woont in mij. 'k Zie naar Hem op, want ik weet Hij is mij steeds nabij!


maandag 2 mei 2016

Toon Hermans

Ik heb alle boeken en gedichtenbundels van Toon Hermans gelezen. Ook om zijn conferences kan ik nog steeds hartelijk lachen. Ik heb hem een keer live gezien en dat was fantastisch. Hij leeft al jaren niet meer, maar wat hij heeft achtergelaten is voor mij van grote waarde.

Hij schreef ook twee gebedenbundels, van voor en ná het overlijden van zijn geliefde vrouw Rietje.
Het verschil is heel duidelijk merkbaar.Voor mij zijn het zeer kostbare boekjes.

Ik kan me nog heel goed een voorval herinneren, wat te maken heeft met één van deze deze gebedenbundels. Ik lag voor de zoveelste keer  weer eens in het ziekenhuis. Ik had mijn Bijbel en een gebedenbundel van Toon meegenomen. Het Bijbellezen lukte niet erg, maar af en toe een gebed lezen uit het boekje van Toon ging wel, al stelde dat ook niet veel voor.

Ik kreeg twee oudsten van de gemeente op bezoek, met de Bijbel onder hun arm. Ik had op dat moment even helemaal geen zin in goedbedoelde teksten of vrome woorden. Op hun vraag of ze een stukje uit de  mochten Bijbel mochten lezen, beantwoorde ik dan ook met:  liever even niet.

Dat viel helemaal verkeerd. En al helemaal ,toen ik zei dat ik af en toe uit het gebedenboekje van Toon las.Ze keken of ze water zagen branden. Met een minderwaardige blik zei één van de oudsten: "zulke boeken lezen wij soorten mensen niet." Toe ze weg waren dacht ik: het zou helemaal niet verkeerd zijn, om toch eens een boek of gedichtenbundel van Toon te lezen. Konden ze nog veel van leren.haha.

Vanaf dat moment kwamen er ook geen mensen van de gemeente meer op bezoek, want ze hadden rondverteld dat ik geen bezoek op prijs stelde. Heel verdrietig, maar ook  erg naïef, want ze legden mijn afwijzing over het Bijbellezen, wel helemaal verkeerd uit.

Dit voorval is meer dan 25 jaar geleden, maar is me altijd bijgebleven.

Ondeugend en humoristisch als ik ben,  heb ik ze toch het volgend gedichtje van Toon voorgelezen:

Heer, als ik geen woorden weet om tegen U te zeggen, hoor dan in mijn zwijgen mijn verlangen naar U.
Help mij om dit verlangen ooit uit te drukken in wat ik bid maar ook in wat ik doe.

Verbijsterd en beledigd verlieten de broeders al heel snel mijn ziekenkamer. En hoe ziek  ik toen ook was, van binnen moest ik er erg om lachen. Toon zou hetzelfde hebben gedaan.....