maandag 20 februari 2017

Medicijnen....

Helaas slaan de medicijnen (nog) niet aan. Heb veel klachten en lig regelmatig weer een dagje op bed. Erg vervelend dat ik niet kan doen wat ik wel graag zou willen. Gelukkig kan ik me er wel bij neerleggen, en met steun van God en mijn positieve levenshouding,kan ik het allemaal wel aan.


donderdag 16 februari 2017

Boeken....

Soms grijpt een boek me zo aan, dat ik haast niet kan geloven dat het echt gebeurd is. Helaas...is het verhaal van RIFQA BARY wel waar. De titel van het boek: Schuilen in het Licht.

Het gaat over een meisje dat opgroeit  in een zeer streng (gelovig) moslim gezin en regelmatig geslagen, vernederd en mishandeld wordt.  Als ze nog maar heel klein is, heeft ze een ervaring met de God van de Bijbel, die haar hele leven zal veranderen. (ook al wist ze toen nog niet dat deze ervaring van God kwam)

Later komen er mensen op haar weg, die haar vertellen over God en de Here Jezus. Ze besluit om Hem te gaan volgen. Maar voor haar zijn de gevolgen daarvan verschrikkelijk. Alles moet in het geheim gebeuren. En wanneer haar ouders er na een paar jaar achter komen, wil haar vader haar doden.

Ze vlucht, maar omdat ze nog minderjarig is, moet ze alles op alles zetten om niet terug te hoeven naar haar ouders. Want ze weet dat ze dan zal sterven.Ze komt zelfs in de gevangenis terecht.Het is echt niet te geloven wat ze voor haar geloof  over heeft gehad.

Als je op You Tube haar naam in tikt, zie je verschillende interviews van haar, en een heel dapper, sterk en lief puber meisje.


Het tweede boek dat ik las, is geschreven door Carla van Dokkum.
Eigenlijk heet ik Tsiwja - Leven met een geleende naam.

Om het leven van hun kind te redden, terwijl ze zelf op weg zijn naar de gaskamers, geven de ouders van Carla hun kind mee aan wildvreemde mensen. Na de oorlog proberen familieleden Carla (Tsiwja) terug te krijgen, maar dat loopt niet goed af.


dinsdag 14 februari 2017

Wisselend bewolkt....

Helaas gaat het mijn gezondheid momenteel erg heen en weer. Gelukkig heeft een koerier de chemo-pillen (Glivec)bezorgt, en nu maar hopen dat ze  (weer) aanslaan.De bijwerkingen zijn erg vervelend.

Wilt je voor mij blijven bidden, want af en toe is het best zwaar, omdat ook de hartritme-stoornissen af en toe weer de kop op steken.Toch probeer ik mobiel te blijven. Gisteren toch nog een  een eindje wezen fietsen.

Frea

zaterdag 11 februari 2017

Bijbelstudie.....

Groeien in het geloof kost moeite en inspanning. Daar moet je wel wat voor doen.
Er zijn mensen die zich daar naar uitstrekken met heel hun hart. Maar er zijn ook mensen die tevreden zijn met hun wekelijkse kerkgang en zich daar prettig bij voelen, en helemaal niet de behoefte voelen om te willen groeien in hun geloof.En daardoor de vrede -vreugde en de kracht van het geloof missen in hun leven, zonder dat ze dat door hebben.

Toch is dat niet wat God wil. Hij wil dat we dagelijks meer en meer naar Hem toe groeien, en steeds meer gaan lijken op de Here Jezus, zodat mensen om ons heen gaan zien wie Hij is.
In Romeinen 12 : 2 lezen we dat we niet gelijkvormig aan deze wereld moeten zijn, maar hervormd moeten worden door de vernieuwing van ons denken. (groeien naar God toe)

Dat vernieuwde denken kan alleen plaats vinden als we onze gedachten af gaan stellen op God. Door dagelijks in Zijn woord te lezen en Hem te zoeken in gebed. Als we daar maar weinig tijd voor nemen, kan God ook nooit echt tot Zijn recht komen in ons leven. En blijven we kwakkelende gelovigen, die niet tot hun  recht komen in datgene wat God bedoeld heeft.

Want zoveel te meer we op zoek gaan naar Gods wil, zoveel te meer zal Hij zich naar ons toe openbaren. Dan zal Hij het plan dat Hij met ons leven heeft, zichtbaar gaan worden. Vele gelovigen kennen niet eens het plan dat God met hun leven heeft, omdat ze Hem daarvoor niet de tijd en de gelegenheid geven.Vaak hebben we het te druk met van alles en nog wat, en schiet het Bijbellezen en het gebed er bij in. Terwijl er zoveel tijd wordt gestoken in internet en ons mobieltje.

In mijn eigen zoektocht hierin ontdekte ik dat mijn geloofsleven erg onstabiel was. Als ik me goed voelde, voelde mijn geloof ook goed. Maar als ik me niet zo goed voelde, werd mijn geloof ook minder.

Ik heb  moeten leren dat mijn geloof  niet alleen een gevoel is, maar een zeker weten, vanuit de beloftes van God in Zijn woord. En dat mijn geloof niet afhankelijk is van mijn omstandigheden. Toch werd ik daarin vaak heen en weer geslingerd. En was ik zeker geen stabiel christen.

Dat veranderd toen ik regelmatig de Bijbel ging gaan lezen, en dit telkens bij God neerlegde in gebed. En Hem ging vragen om Zijn wijsheid en inzicht over alles wat ik las. Soms begreep ik het , maar soms ook niet. Maar dat was niet zo erg. God is geduldig. En zo langzamerhand ontdekte en begreep ik de woorden die opgetekend staan in de brief aan de Epeziƫrs. ( 4 : 14 -16)Dat is een lang proces geweest. Maar het heeft me wel tot grote hoogte gebracht naar God toe.

In mijn Bijbelstudies verwijs ik alleen maar, want  naast Bijbelstudie in je kerk of gemeente, zijn er tal van mogelijkheden op internet om Bijbelkennis op te doen, waarin je zult groeien in je geloof. En je dan gaat ontdekken dat heel veel teksten uit de Bijbel, waarheid voor je gaan worden.

Het ligt aan jezelf hoeveel tijd je daaraan wilt besteden.....

dinsdag 7 februari 2017

Wankelende Herder.....

Onvoorstelbaar dat je als predikant, een paar uur na het overlijden van je kind van 25 jaar, de preekstoel opklimt om te preken over Gods liefde.

Toch gebeurde dat afgelopen zondag. Dominee S. Otten uit de Elim kerk in Papenvoort, kreeg van God de moed en de kracht om daar te staan, ondanks zijn enorme verdriet, rouw en pijn.

Hij vertelde dat hij tijdens het maken van deze preek, zich steeds afvroeg waarom hij zo vaak moest huilen. Niet wetende dat zijn zoon vermoord zou worden.

Zijn zoon was een paar uur voor deze kerkdienst, in het ziekenhuis overleden aan de vele steken met een schaar. Toegebracht in een TBS - kliniek door een agressieve man. ( afgelopen maandag stond het bericht in alle kranten)

Hij begon de dienst met de woorden: Hier staat een wankelende herder. Af en toe was hij zijn emoties niet de baas, en tijdens het beluisteren van deze preek huilde ik in mijn hart af en toe met hem mee, omdat het me zo diep raakte.


De preek is terug te beluisteren via CIP.nl nieuws van maandag 6 februari.


maandag 6 februari 2017

Weer een terugslag.....

Ondanks mijn optimisme en de bemoedigen van God, ervaar ik momenteel veel pijn en vermoeidheid. Vandaag in bed doorgebracht en veel geslapen. Mijn chemopillen zijn op en helaas heb ik ze niet tijdig bijbesteld.

Het UMCG zou terug bellen. Nu maar hopen dat ik ze opnieuw krijg toegestuurd, want ik zie het momenteel niet zitten om af te reizen naar mijn oncoloog in Groningen.

Ik ben even van bed af om wat te eten, maar daar moet ik me wel toe zetten, want mijn eetlust laat veel te wensen over. Toch maak ik me geen zorgen, want daar schiet ik niet zoveel mee op.

We zien wel weer wat de dag van morgen brengt.


donderdag 2 februari 2017

Complimentje...

Hoe belangrijk het is om af en toe iemand eens een complimentje te geven, kwam ik vanmiddag achter. Vanwege het mooie weer ben ik een eind gaan fietsen. Ik had maar een paar boodschapjes nodig, en geen zin om daarvoor naar een grote supermarkt te gaan.

Zo kwam ik terecht in een kleine supermarkt, waar ik in het verleden regelmatig mijn boodschappen deed, maar vanwege een verhuizing maar sporadisch meer kwam. Een van de cassiere's herkende me direct, en ik haar ook.

We kwamen aan de praat, en ze vertelde me dat ze nooit was vergeten dat ik haar eens een complimentje had gemaakt, wat ze nooit was vergeten. (wel  meer dan tien jaar geleden denk ik) Omdat ze altijd heel vriendelijk en spontaan mijn boodschappen in pakte, (wat ze echt niet hoefde te doen)had ik daarom een soort oorkonde voor haar gemaakt. Ze zei dat ze deze altijd had bewaard en het gebaar nooit was vergeten.Dat raakte me. We vonden het fijn om elkaar even weer te ontmoeten.

Zo zie je maar dat een klein gebaar, zo groots kan zijn. Want een complimentje maken en een beetje vriendelijkheid kost maar zo weinig moeite. Vooral in winkels, want het personeel krijgt vaak al genoeg gezeur over zich heen per dag.Laten wij daarom het verschil maken.....