vrijdag 28 juli 2017

Facebook....

Sinds twee dagen zit ik op Facebook. Ik heb er nooit zo'n behoefte aan gehad, want ik heb mijn mail, blog en twitter. Maar soms wilde ik informatie over bepaalde zaken, en dan wordt er vaak verwezen naar Facebook.

Alleen daarom heb ik een account aangemaakt.  Nou, dat heb ik geweten. Vele namen kwamen voorbij, die mij uitnodigden om vriend te worden. Natuurlijk is het erg leuk om weer met mensen in contact te komen die je al jaren niet meer gezien of gesproken hebt.

Inmiddels ben ik in die korte tijd al (bevriend) geraakt met meer dan 50 mensen, (inmiddels 64)en het loopt nog steeds door... Natuurlijk kan ik weigeren, maar al met al is het best leuk en spannend.

Met een paar mensen was ik al echt bevriend, en de rest is natuurlijk nep. Want onder échte vrienden versta ik heel iets anders. Maar gezellig is het wel, juist ook omdat ik zo ontzettend veel mensen ken(de)en een echte mensen mens ben.Daarom heb ik zelf ook mensen uitgenodigd.Zo kwam ik er achter dat mensen in mijn eigen straat opa en oma zijn geworden. Leuk toch, om ze dan via Facebook even te feliciteren?

Omdat ik een mens van diepgang  ben, kwam ik er wel al heel snel achter dat Facebook naast veel leuke dingen, ook veel oppervlakkigheid bevat.Daarom wil ik er niet al te veel energie in steken.

Want de opdrachten die ik van God krijg, moeten eerst vervuld worden.Dáár ligt mijn missie en passie. Om mij heen gaan mensen ten onder aan eenzaamheid,ellende en verdriet.Mijn taak is om mensen te vertellen van Gods oneindige liefde.Dat kost veel tijd en energie. Energie, die bij mij beperkt is.

De velden zijn wit om te oogsten, maar er zijn te weinig arbeiders. Helaas....en misschien wel, omdat er momenteel zoveel tijd wordt gestoken in de sociale media. (beslist niet moraliserend of veroordelend bedoeld) Want ieder mens mag gelukkig zijn eigen keuzes maken in het leven.

Ik blijf daarom gewoon op mijn blog en twitter schrijven. Dan hoef ik ook geen informatie en foto's over mijzelf op Facebook zetten ,want dit is voor mij meer dan genoeg.

Ik weet dat er mensen zijn die honderden vrienden op Facebook hebben, maar als het er op aan komt, zich erg eenzaam en alleen voelen, als ze in de ellende komen.En waar zijn dan al die z.g.vrienden?

En ook al geniet ik momenteel van alle (vrienden) op Facebook. Geef mij maar het één op één contact......


maandag 24 juli 2017

Het zal Frea ook weer niet wezen.....

Jaarlijks wordt er rondom het hunebed centrum in Borger een markt georganiseerd, waar je allerlei biologische hapjes kunt proeven, maar ook kopen. Altijd erg gezellig.

Met veel moeite vonden we een parkeerplaatsje, vlak bij de ingang. Helaas hadden we niet in de gaten dat er twee ingangen waren. Want toen we weer weg wilden, konden we met geen mogelijkheid mijn auto terug vinden, omdat we naar de verkeerde uitgang liepen.

Tot overmaat van ramp begon het keihard te regenen. Natuurlijk lag mijn paraplu in de auto.
Gelukkig had mijn vriendin nog een jas aangetrokken en stond onder een boom te schuilen,maar ik liep in heel  dun bloesje in de stromende regen, naar mijn auto te zoeken.

Ik klampte op het laatst maar een verkeersregelaar aan, en even later  waren er maar liefst vier mannen op zoek naar mijn auto, via hun portofoons. Mijn kenteken wist ik niet uit het hoofd, omdat ik de auto nog maar twee dagen heb, en kon deze ook niet zo snel vinden. Ik wist alleen twee voorletters. Ook het merk wist ik even niet meer. De mannen hebben wel 20 minuten lopen zoeken naar mijn autootje. En ik liep er maar wat achter ze aan als een verzopen kat.haha

Ineens zag ik mezelf lopen en kreeg toen de slappe lach. Mijn vriendin zag er de humor niet van in, dat zag ik aan haar gezicht.Maar ik kon haast niet stoppen met lachen, en zelfs de mannen werden daar vrolijk van.We waren dolblij dat de auto gevonden werd, ook al geneerde ik me best wel een beetje dat we naar de verkeerde uitgang waren gelopen, en daardoor (ongewild) voor wat overlast zorgden.Want een beetje dom was het wel natuurlijk....

Maar toch kan ik er met een grote glimlach aan terug denken, omdat ik de humor en wel van in kan zien, ook al dacht ik wel even:Ja hoor, het zal Frea ook wel weer niet wezen, die dit overkomt.










vrijdag 21 juli 2017

donderdag 20 juli 2017

Mijn autootje....

Ik was altijd erg blij met mijn autootje, want deze betekende veel voor me. Een stukje zelfstandigheid, maar ook om snel even wat boodschapjes te doen, als ik me niet goed voel (de)

Maar helaas....heeft hij het met een grote knal begeven. Ik schrok me wild. Gelukkig was ik vlak bij huis, maar het hele dorp kon me horen aan komen. (de uitlaat lag eraf)

Ik zat daar niet op te wachten, omdat ik hoopte dat ik geen andere auto meer zou hoeven kopen, in mijn omstandigheden. Maar de garagehouder vond dat ik er geen geld meer in moest steken, vanwege het bouwjaar.

Omdat ik meestal nooit ergens meer een probleem van maak, heb ik hem dus bij de garage achter gelaten en een andere gekocht. Ik noem dit altijd luxe problemen. Niet iets om je druk over te maken.

Het is even wennen, maar ik ben heel erg blij met mijn (nieuw) karretje.

Hopelijk mag ik er nog een hele tijd van genieten.......

En dat ik me nu al zoveel weken zo goed voel, beschouw ik nog steeds als een groot wonder van Gods genade. Onvoorstelbare genade.......


maandag 17 juli 2017

MH 17....

Vandaag rouw ik mee met de nabestaanden die hun dierbaren verloren bij de ramp met de MH 17, vandaag drie jaar geleden. Opnieuw zal er naast het grote  gemis en leegte, het verdriet weer intens worden aangewakkerd.....In gedachten en in mijn hart, geef ik ze allemaal een rouwknuffel......

Heer, ontferm U.....want elk goed bedoeld woord is overbodig

Vanmiddag werden de namen voorgelezen van alle slachtoffers. Kippenvel moment.
Ook God ken ze allemaal bij naam, en huilt mee met alle nabestaanden......

zaterdag 15 juli 2017

Libelle....

In libelle nr 31 staat deze week een artikel dat ik had ingezonden.

Ik vond het helaas wat te kort door de bocht en onvolledig, maar begrijp ook heel goed dat het ingekort moest worden. Want er zijn meer mensen die hun verhaal kwijt willen.

MOOI WOORD

Een tijdje geleden stuurde ik een condoleance berichtje naar een dierbare vriendin.Maar wat een naar woord toch, 'condoleance'. Tijdens het schrijven kwam er spontaan een mooi woord naar boven. 'Rouwknuffel'. Een rouwknuffel geef je aan nabestaanden na een begrafenis of crematie, of gewoon thuis, met of zonder omhelzing.Ik had contact gezocht met de redactie van De Dikke Van Dale. Zij vonden het ook een mooi woord.Ik zou graag willen dat dit woord in De Dikke Van Dale komt te staan.Hun voorwaarde is alleen dat het woord geregeld wordt gebruikt in de media. Vandaar mijn brief. Wie weet pikken anderen het woordje op.

Wat er helaas niet in stond was:
Dat je een rouwknuffel ook gebruiken bij andere vormen van verlies: huwelijk -baan etc.
Je kan het woord ook gebruiken in een afscheid toespraak of gedicht.
Je kan een rouwknuffel meegeven aan een overleden kind of volwassene.
En er zijn nog tal van andere mogelijkheden, die men naar eigen inzicht in kan vullen.

Om stil van te worden.....

Al jarenlang heb ik een intensief mailcontact met een jonge predikant. We woonden in het zelfde dorp. Hij is elders in het land gaan werken, en heeft naast zijn fantastisch gezinnetje, een kerkelijke gemeente waar hij wekelijks in voor gaat.

Kortgeleden stuurde hij mij een foto van een kruis. (zie foto) Dit heeft me zo diep geraakt, dat ik heb hem gevraagd of ik deze op mijn blog mocht zetten. Heel graag zelfs. Hij had me al eens verteld dat hij daarmee bezig was.Deze week kreeg ik wat meer informatie over dat kruis.Het zou te ver voeren om de hele informatie (4 A4 vellen) op mijn blog te zetten.Vandaar deze korte versie.

Mensen die meer informatie willen, kunnen even een mailtje naar mij sturen, dan krijgen ze het complete verhaal toegestuurd. (schriever1@hotmail.com


Omdat ik het verhaal toch niet helemaal juist heb weergegeven, stuurde Egbert mij een verkorte versie van het verhaal achter het kruis.

Witte Donderdag: en vlak glas, helemaal schoon: beeld van Jezus zondeloosheid. Als zondeloze stierf Hij voor onze viezigheid. Viering avondmaal.

Goede Vrijdag: mensen kwamen binnen over gebroken glas.Een groot stuk geschilderd glas werd door mij stuk geslagen en mensen mochten daar zelf ook op slaan: beeld van de gebroken Jezus voor onze zonden; wij sloegen Hem aan het het kruis! Na de dienst namen twee mensen de glasscherven, (gewikkeld in linnen doeken) mee naar een aparte ruimte om het 'te begraven'. Deze ruimte werd afgesloten met een rolluik.

Stille zaterdag: de zaal was in tweeën door een groot kleed = is voorhangsel, dat gescheurd is. De glasscherven werden naar binnen gedragen door twee mensen en vooraan in de kerk gelegd. We stonden stil bij het lijden, (want het was nog geen Pasen).

Pasen: de gekleurde glasscherven van Goede Vrijdag werden in bakjes vooraan in de kerk gezet. Iedereen mocht een stukje nemen om het te drukken in kruisvormige mal. Het kruis is zo een beeld van Jezus die onze gebrokenheid draag en het zelfs tot iets moois kan maken.

Tot zover de wat meer overzichtelijke versie van Egbert.

Je zal maar zo'n predikant hebben, die dit allemaal heeft uit bedacht.....samen met wat gemeenteleden.Het hele verhaal heeft mij tot op het bot geraakt.











maandag 10 juli 2017

Gedicht...

Van mijn dierbaar nichtje Thera uit Amersfoort kreeg ik dit prachtig gedicht. Het geeft precies weer hoe ik mij af en toe voel.....

ONBEGREPEN

'k Ben onbegrepen
omdat ik onzichtbaar ziek ben
en zo doet doet men
mijn pijn vermeerderen
men kan het immers niet beredeneren
helaas moet ik dit onderstrepen!
't Is ook zo moeilijk  in te schatten
en al helemaal niet te bevatten
totdat.....Men het zelf heeft
en er niet meer aan voorbij streeft
Onzichtbaar ziek
wat moet men ermee?
in de zee van vertwijfeling
en....je voelt je een éénling
totdat....ja totdat:
Het Licht doorbreekt!
Dat Licht dat bevat
het beste medicijn
waarbij de angst verbleekt;
Maar voor we zover zijn
zijn we van strijden zo moe
zijn heel veel dingen voor ons taboe
Toch komt ook hieraan een eind
het zij straks of hier in deze tijd,
want mijn leven is door Christus bloed omheind
hoe ziek ik ook ben
hoe ik ook lijd Hij is er altijd
zoals Hij is en ik Hem ken.

Drikus van Engelenhove

woensdag 5 juli 2017

Humor...

Toen ik vanmiddag terug naar huis fietste, fietste er voor mij een jonge man met een klein kindje voorop. Hij babbelde nogal wat af met het kind, en boog zich daardoor nogal ver voorover, zodat zijn broek wat naar beneden zakte ,en een groot stuk van zijn bilnaad te zien was. Inwendig moest ik lachen,en wilde de man zo snel mogelijk voorbij fietsen.

Toen ik tegen de man was riep ik heel spontaan: "Meneer, u fiets wel een beetje voor joker, want de helft van uw billen is te zien." Ik heb niet op zijn reactie gewacht, en ben heel snel door gefietst, want ik vond het best wel wat génant.Ik had natuurlijk ook mijn mond kunnen houden, maar ja, zo steek in nu eenmaal in elkaar.
Zo wordt maar weer eens bewezen dat er veel humor op straat ligt.Tenminste, als je dat wilt zien.....

Even verderop werd ik staande gehouden door een groepje kinderen. Eén van de kinderen vroeg of ik zijn veters wilde strikken. Omdat hij daar zelf groot genoeg voor was, vond ik het een vreemde vraag, die ik pas later begreep. Hij was namelijk met het groepje kinderen bezig om zoveel mogelijk punten te verdienen, door mensen te vragen om dingen te doen, die ze normaal niet zouden doen. Als ik zijn veters zou strikken, zou hij 5 punten verdienen. Omdat ik altijd wel in ben voor een geintje, heb ik zijn veters van zijn ene sportschoen gestrikt.Het kind was dolblij met zijn 5 punten, en ik fietste tevreden naar huis.haha.


maandag 3 juli 2017

Het kan niet op!

Omdat ik nu de smaak te pakken heb en het ook kan, heb ik gisteren alweer een uitstapje gemaakt.
Samen met een vriendin ben ik naar het vestingsdorpje Bourtange geweest. Daar is altijd wel wat te beleven. Er zijn leuke winkeltjes en terrasjes, en andere bezienswaardigheden. Het is er altijd gezellig druk.

Het dorpje ligt nogal ver verwijderd van de parkeerplaatsen. Gelukkig is er de hele dag vervoer, middels een open elektrisch karretje.Op de heenweg hebben we daar gebruik van gemaakt, maar ik had gelukkig nog genoeg energie om weer terug te lopen. Onvoorstelbaar! Het kan niet op........

Gisteren was er weer het kanon schieten, maar we hadden geen zin om daar getuige van te zijn. Er kwamen veel mensen op af. Het is een grote trekpleister.

Ook staat er een Joodse synagoge, waar regelmatig lezingen of diensten zijn.

Kort geleden werd er ook nog een Hagenpreek gehouden in het kader van Kerkendag. Een groepje Oost-Groningse protestanten ontmoeten en bemoedigden die dag elkaar.

Ik ben al veel vaker in Bourtange geweest, maar ik geniet er altijd weer opnieuw van.

Voor mensen die er nog nooit zijn geweest is het een echte aanrader.

zaterdag 1 juli 2017

Uitstapje.....

Gisteren, zomaar heel spontaan een uitstapje gemaakt met een vriendin. Doel: Wildlands dierenpark in Emmen. Toen we daar liepen had ik af en toe het gevoel dat ik droomde....Want dat dit nog eens mogelijk zou zijn, daar had ik nooit meer op durven hopen.

En ook al viel het nieuwe dierenpark ons hier en daar wel wat tegen, vergeleken bij het oude park, hebben we toch intens genoten van alles wat wél mooi was.Ook heerlijk gegeten en gedronken en gekletst.

Ik had wel een rolstoel gehuurd, waar ik gewoon achter ben gaan lopen als steun.Ik wilde beslist niet geduwd worden. Al met al hebben we wel een paar uur gelopen. Want er ging een heleboel mis met de taxi, zodat we niet bij de ingang werden afgezet, maar een heel eind verderop. En dat gebeurde ook toen we weer werden opgehaald met een taxi-busje.We reden niet rechtstreeks weer naar huis, want via vele omwegen moesten er ook nog verschillende mensen worden afgezet, of worden opgehaald.Heel veel verspilde energie dus....al begrijp ik heel goed dat ook andere mensen recht hebben op taxi-vervoer.En dan is het geven en nemen.

Ik was dan ook verschrikkelijk moe toen ik thuis kwam. Zo moe, dat ik niet helder meer kon denken. Ik ben dan ook gelijk een paar uur in slaap gevallen.

En toch had ik deze dag voor geen goud willen missen! Vanmorgen bij het opstaan was ik weer zo fris als een hoentje! Ik ben dan ook onvoorstelbaar DANKBAAR!