Ik kom maar zelden bij de huisarts, ondanks dat ik heel goed met haar overweg kan. Want als ik erg ziek ben, heeft het weinig zin om contact op te nemen, want dan kan ze maar zo weinig doen. Ze had me een paar maanden geleden voor het laatst gezien, toen het zo slecht met me ging.
Vanmorgen moest ik even bij haar zijn voor een kleinigheid ,en ze was zeer verbaasd dat ik er zo goed uit zag! Ze zei dat wel een paar keer. Ik heb eerlijk tegen haar gezegd, dat deze genezing het werk van God is geweest op het gebed, door een vriendin.Hoe ze daar tegenover stond weet ik niet niet, maar ze nam me daarin wel serieus.
Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een heel ander gezicht, dan een paar weken geleden. Toch voel ik wel dat de tumor niet weg is, maar daar zal God Zijn bedoeling mee hebben. Een bedoeling, die ik toch nooit zal kunnen begrijpen. En dat hoeft ook niet. Als ik God zou begrijpen, zou Hij net zo klein zijn als ik.....
Samen verheugden de huisarts en ik ons over deze onverwachte wending.......
Verder ben ik enorm dankbaar dat ik in een land leef, waar ik mijn geloof mag belijden en beleven in alle vrijheid. Ik kreeg een boek in handen die me enorm raakte: (zie boeken)
Het gaat over een moslim- meisje die zich tot het christendom bekeert. Daar moest ze een zeer hoge prijs voor betalen.En ook al wordt ze door haar vader met de dood bedreigd, ze blijft volharden in de God van de Bijbel.Onvoorstelbaar moedig meisje......
Ik weet echt niet of ik wel zo moedig zou zijn.....
dinsdag 27 juni 2017
vrijdag 23 juni 2017
Speciaal voor S......
Lieve S.....
Speciaal voor jou is dit berichtje: Bij deze wil ik je bemoedigen en zeggen dat ik voor je blijf bidden om kracht,en om vol te houden! Vorige week kwamen we in gesprek bij Albert Heijn.Je was erg verdrietig en emotioneel om alles wat je had meegemaakt in je leven. Om je privacy te beschermen kan ik niet in details treden, maar jij zag onze ontmoeting als van boven gegeven. Ik ook. Hopelijk heeft het bosje bloemen je wat weten op te vrolijken. Ik wens jullie het allerbeste voor de toekomst!
liefs,
Frea
Speciaal voor jou is dit berichtje: Bij deze wil ik je bemoedigen en zeggen dat ik voor je blijf bidden om kracht,en om vol te houden! Vorige week kwamen we in gesprek bij Albert Heijn.Je was erg verdrietig en emotioneel om alles wat je had meegemaakt in je leven. Om je privacy te beschermen kan ik niet in details treden, maar jij zag onze ontmoeting als van boven gegeven. Ik ook. Hopelijk heeft het bosje bloemen je wat weten op te vrolijken. Ik wens jullie het allerbeste voor de toekomst!
liefs,
Frea
Het gaat nog steeds goed....
Elke nieuwe dag ben ik dankbaar dat het weer zo goed gaat, ondanks alle beperkingen. Ook de sociale contacten worden worden weer groter. Heerlijk, om weer bezoekjes te kunnen afleggen, maar ook om bezoek te kunnen ontvangen.
Ook geniet ik elke dag weer van een fietstochtje. Inmiddels staat er alweer 300 km op te teller.
Ik fietste laatst langs een groepje pubers, die aan me vroegen of ik mee wilde doen aan een wedstrijdje fietsen. Wie het eerst aan de snelweg was, die had gewonnen. Ze vonden het maar niks dat ik met de eer ging strijken, want ik zette het op een sprinten met mijn electrische fiets. Maar ik kreeg wel een felicitatie van ze. Dat ik wel een half uur nodig had om bij te komen, heb ik ze natuurlijk niet laten merken.haha.
Verder verwijs ik nog even naar een paar prachtige boeken die ik heb gelezen. (zie boeken)
Ook geniet ik elke dag weer van een fietstochtje. Inmiddels staat er alweer 300 km op te teller.
Ik fietste laatst langs een groepje pubers, die aan me vroegen of ik mee wilde doen aan een wedstrijdje fietsen. Wie het eerst aan de snelweg was, die had gewonnen. Ze vonden het maar niks dat ik met de eer ging strijken, want ik zette het op een sprinten met mijn electrische fiets. Maar ik kreeg wel een felicitatie van ze. Dat ik wel een half uur nodig had om bij te komen, heb ik ze natuurlijk niet laten merken.haha.
Verder verwijs ik nog even naar een paar prachtige boeken die ik heb gelezen. (zie boeken)
vrijdag 16 juni 2017
Foto's Máxima
Per toeval stond er een mevrouw achter mij die een foto van koningin Máxima wilde maken, waar later mijn arm op bleek te staan,omdat ik stond te zwaaien, toen ze even in onze richting keek. Deze foto was natuurlijk niet de bedoeling, maar ik vond hem best leuk.
De andere foto stond in een plaatselijke krant.
De andere foto stond in een plaatselijke krant.
dinsdag 13 juni 2017
Koningin Máxima
Het overkomt me natuurlijk niet elke dag dat Koningin Máxima in mijn dorp komt. En dan ook nog zo dichtbij, op 2 minuten fietsafstand. En dan ga je natuurlijk wel even kijken.
Máxima was daar i.v.m. het startsein van Burendag.Vanavond wordt er verslag van gedaan op RTV Drente.
Toen ze arriveerde stond ik op een verkeerde plek om haar goed te kunnen zien, en ben weer naar huis gegaan. Omdat ik wist op welke tijdstip ze weer zou vertrekken, ben ik een tijd later nog even weer terug gegaan,omdat ze zo dichtbij was. Toen had ik meer (geluk)
Ik stond naast een paar kinderen die haar bij haar vertrek nog graag even een hand wilden geven, en riepen allemaal naar haar. Omdat ze natuurlijk al de hele morgen handen had geschud, en de chauffeur de deur al voor haar los had,om haar te laten instappen, koos ze toch nog één kind uit, die een hand van haar kreeg. Anders had ik ook vast en hand van haar gekregen, want ze stond nog geen halve meter bij mij vandaan.
Dat het een lief en hartelijk mens is, weten we allemaal, want toen ze de auto in wilde stappen, zag ze dat een mevrouw van de stoep af viel. Dan heeft ze lak aan het protocol, want ze snelde op die mevrouw af, om haar samen met anderen haar weer op de been te helpen.Typerend Máxima.
Toen ik naar huis wilde fietsten, realiseerde ik me, dat Máxima daar ook langs zou komen met de auto. Ik ben aan de kant gaan staan, en toen ze me zag staan, zwaaide ze vanuit de auto even heel enthousiast naar me. Omdat er verder niemand in de buurt was, had ik haar aandacht dus even een paar seconden helemaal voor mij alleen. Mijn dag kon niet meer stuk.
Terwijl ik normaal nooit ga kijken bij vooraanstaande of beroemde mensen, vond ik het deze zeker de moeite waard.
Foto's volgen nog.
Máxima was daar i.v.m. het startsein van Burendag.Vanavond wordt er verslag van gedaan op RTV Drente.
Toen ze arriveerde stond ik op een verkeerde plek om haar goed te kunnen zien, en ben weer naar huis gegaan. Omdat ik wist op welke tijdstip ze weer zou vertrekken, ben ik een tijd later nog even weer terug gegaan,omdat ze zo dichtbij was. Toen had ik meer (geluk)
Ik stond naast een paar kinderen die haar bij haar vertrek nog graag even een hand wilden geven, en riepen allemaal naar haar. Omdat ze natuurlijk al de hele morgen handen had geschud, en de chauffeur de deur al voor haar los had,om haar te laten instappen, koos ze toch nog één kind uit, die een hand van haar kreeg. Anders had ik ook vast en hand van haar gekregen, want ze stond nog geen halve meter bij mij vandaan.
Dat het een lief en hartelijk mens is, weten we allemaal, want toen ze de auto in wilde stappen, zag ze dat een mevrouw van de stoep af viel. Dan heeft ze lak aan het protocol, want ze snelde op die mevrouw af, om haar samen met anderen haar weer op de been te helpen.Typerend Máxima.
Toen ik naar huis wilde fietsten, realiseerde ik me, dat Máxima daar ook langs zou komen met de auto. Ik ben aan de kant gaan staan, en toen ze me zag staan, zwaaide ze vanuit de auto even heel enthousiast naar me. Omdat er verder niemand in de buurt was, had ik haar aandacht dus even een paar seconden helemaal voor mij alleen. Mijn dag kon niet meer stuk.
Terwijl ik normaal nooit ga kijken bij vooraanstaande of beroemde mensen, vond ik het deze zeker de moeite waard.
Foto's volgen nog.
vrijdag 9 juni 2017
Het gaat nog steeds goed....
Elke nieuwe dag beleef ik als een groot wonder, want het blijft nog steeds redelijk goed gaan. Stond ik de laatste maanden haast elke dag vaak hondsberoerd op, momenteel is dat niet meer zo vaak het geval.......
En zomaar kunnen doen waar ik zin in heb, is soms zo onwerkelijk, dat ik af en toe het gevoel heb dat ik droom.Vooral het fietsen vind ik heerlijk. Het aantal kilometers groeit weer gestaag.
Nog fijner is weer de ontmoeting met mensen. Bezoek krijgen en bezoekjes afleggen kan weer. Heerlijk, om weer eens bij te kletsen. Afgelopen maandag belde Aly uit Assen spontaan op, die een kopje koffie wilde halen. Fijne en gezegende gesprekken gevoerd.
Afgelopen dinsdag belde spontaan een man aan die altijd de streekpost in mijn buurt bezorgt. Ik ken hem en zijn vrouw nog niet zolang, maar hij zag vorige jaar mijn stickers op de deur en vroeg of ik christen was. Afgelopen maandag belde hij aan met de mededeling dat God hem op het hart had gelegd om voor mij te bidden. We hebben wel een uur gepraat en daarna gebeden voor elkaar. Mijn dag kon niet meer stuk, want zoiets maak je niet elke dag mee.
Vanmiddag weer een heel stuk wezen fietsen. En steeds overheerst dan weer de dankbaarheid.
Er gebeurt haast elke dag wel weer wat bijzonders, in welke vorm dan ook......
Waarom ik (nog wel) mag leven en anderen om mij heen moeten sterven, daar heb ik geen antwoord op. En dat hoeft ook niet....
Gisteren was ik bij iemand die net haar man had verloren, 62 jaar oud. En juist omdat er af en toe hoop leek te zijn, overleed hij toch nog vrij onverwacht. Zij en de kinderen, en vele anderen blijven met grote vraagtekens achter.De enige zekerheid was, dat ze wist dat haar man geborgen bij God was, maar dat neemt de leegte en het gemis natuurlijk niet weg.
En dan is het niet op zijn plaats om te getuigen van het grote wonder wat God met mijn eigen gezondheid heeft gedaan.
Ze wilde het wel weten, maar ik vond dat niet de tijd en de gelegenheid om daarover te beginnen.
Ik kwam voor háár om te delen in het enorme verdriet, dat haar en de kinderen is overkomen.
Ik kon haar alleen maar rouwknuffel geven en naar haar verhaal luisteren...... Wel ben ik met dubbele gevoelens naar huis gefietst.....
En zomaar kunnen doen waar ik zin in heb, is soms zo onwerkelijk, dat ik af en toe het gevoel heb dat ik droom.Vooral het fietsen vind ik heerlijk. Het aantal kilometers groeit weer gestaag.
Nog fijner is weer de ontmoeting met mensen. Bezoek krijgen en bezoekjes afleggen kan weer. Heerlijk, om weer eens bij te kletsen. Afgelopen maandag belde Aly uit Assen spontaan op, die een kopje koffie wilde halen. Fijne en gezegende gesprekken gevoerd.
Afgelopen dinsdag belde spontaan een man aan die altijd de streekpost in mijn buurt bezorgt. Ik ken hem en zijn vrouw nog niet zolang, maar hij zag vorige jaar mijn stickers op de deur en vroeg of ik christen was. Afgelopen maandag belde hij aan met de mededeling dat God hem op het hart had gelegd om voor mij te bidden. We hebben wel een uur gepraat en daarna gebeden voor elkaar. Mijn dag kon niet meer stuk, want zoiets maak je niet elke dag mee.
Vanmiddag weer een heel stuk wezen fietsen. En steeds overheerst dan weer de dankbaarheid.
Er gebeurt haast elke dag wel weer wat bijzonders, in welke vorm dan ook......
Waarom ik (nog wel) mag leven en anderen om mij heen moeten sterven, daar heb ik geen antwoord op. En dat hoeft ook niet....
Gisteren was ik bij iemand die net haar man had verloren, 62 jaar oud. En juist omdat er af en toe hoop leek te zijn, overleed hij toch nog vrij onverwacht. Zij en de kinderen, en vele anderen blijven met grote vraagtekens achter.De enige zekerheid was, dat ze wist dat haar man geborgen bij God was, maar dat neemt de leegte en het gemis natuurlijk niet weg.
En dan is het niet op zijn plaats om te getuigen van het grote wonder wat God met mijn eigen gezondheid heeft gedaan.
Ze wilde het wel weten, maar ik vond dat niet de tijd en de gelegenheid om daarover te beginnen.
Ik kwam voor háár om te delen in het enorme verdriet, dat haar en de kinderen is overkomen.
Ik kon haar alleen maar rouwknuffel geven en naar haar verhaal luisteren...... Wel ben ik met dubbele gevoelens naar huis gefietst.....
maandag 5 juni 2017
Boeken.....
De afgelopen week weer drie prachtige boeken gelezen, die ik graag wil delen.
Dochter van de Jungle/ Terug in de Jungle, door Sabine Kuegler. Waargebeurd
Sabine brengt haar kinderjaren door in de jungle, waar haar ouders missie en pionierswerk doen.
Ze voelt zich er helemaal thuis. Met allerlei soorten dieren speelt ze graag. Vooral spinnen zijn haar favoriet, ze geeft ze zelfs namen. Onvoorstelbare boeiende boeken, wat betreft de verschillende stammen, die elkaar in het verleden probeerden te doden. Dankzij de inzet van haar ouders komt er onderlinge vrede.
Later vertrekt Sabine naar de bewoonde wereld om een gezin te stichten, maar ze wil nog één keer terug naar de jungle.
Deze twee prachtige boeken vond ik voor bij een tweedehandsboekenwinkeltje voor maar €4,50. Niet te geloven, want ze zien er ook nog eens als nieuw uit......
Gebroken Licht, door Kim Edwards. Een wereldwijde bestseller. (400 blz)
Een arts brengt zijn vrouw onder narcose tijdens een bevalling van een tweeling. (jongen en meisje)Hij ziet dat het meisje een mongooltje is, en geeft een bevriende verpleegster de opdracht om dit kindje naar een inrichting te brengen. Aan zijn vrouw vertelt hij dat het meisje dood geboren is.
De verpleegster brengt het kindje niet naar een inrichting, maar neemt het mee naar huis, om haar op te voeden als haar eigen kind. De man komt daar pas jaren later achter, en hij de verpleegster moeten leven met deze leugens.
(ik kon haast niet stoppen met lezen, zo spannend en prachtig geschreven)
Toegevoegd op vrijdag 23 juni 2017
Kind van 4 miljoen: Victoria Schuurman.
Confronterend fictie-roman op basis van de actualiteit.
In 2050 is het verplicht om een zwangerschap af te breken als het om een kindje met het Downsyndroom gaat. Maar een vrouw besluit om haar baby te houden.
Toen ik het boek uit had, dacht ik bij mezelf: Dit zou ook best eens in de toekomst kunnen gaat gebeuren met andere gehandicapten, oude en zieke mensen, die niet meer productief zijn in de maatschappij, maar ook vanwege de hoge kosten. Een verschrikkelijk toekomstbeeld.
Het niemandsland van een moeder: Geertje Paay Als je kinderen je doodverklaren.
Autobiografisch verslag van een moeder die contact probeert te houden met haar dochters, waarvan één schizofenie heeft en de ander verslaafd is aan drugs.
De leugenboom: Hebrina Blok.
Liesbeth groeit op in een zeeuws dorpje als dochter van een bovenmeester.Voor de buitenwereld moet in dat gezin alles volmaakt lijken. Daarom is er een kille afstand tussen haar en haar ouders, en probeert ze tevergeefs van alles om dat te doorbreken. Maar als haar vader ziek wordt, laat ze van haar kant wél liefde en genegenheid zien. (prachtig boek)
Ademhalen: Lucy Clark. Vanaf de eerste bladzijde een spannend en psychologische thriller.
Schuilen in het licht: Rifqa Bary Waarom ik alles riskeerde om de islam te verlaten en christen te worden.
Een moslima-meisje moet een zeer hoge prijs betalen als ze christen wordt. En zelf als ze door haar vader met dood wordt bedreigd, blijft ze volharden in de God van de Bijbel.Waar ze doorheen moet is nauwelijks te geloven.......
Toegevoegd op vrijdag 21 juli 2017
Margie: Jillian Cantor
Een liefdevolle verbeelding van wat er had kunnen gebeuren als de zus van Anne Frank de oorlog had overleefd.' Mooi en boeiend geschreven.
Toegevoegd op zondag 23 juli 2017
Geleerd & Gelovig: Cees Dekker.
22 wetenschappers over hun leven, werk en God.
Erg boeiend boek, maar leest af en toe niet zo gemakkelijk, omdat het door wetenschappers is geschreven. Maar het is zéker de moeite waard om het te lezen. Ik heb er zelf veel aan gehad en van geleerd. Juist ook, omdat het wel eens goed is om te weten wat er in het brein van een wetenschapper om gaat.
Dochter van de Jungle/ Terug in de Jungle, door Sabine Kuegler. Waargebeurd
Sabine brengt haar kinderjaren door in de jungle, waar haar ouders missie en pionierswerk doen.
Ze voelt zich er helemaal thuis. Met allerlei soorten dieren speelt ze graag. Vooral spinnen zijn haar favoriet, ze geeft ze zelfs namen. Onvoorstelbare boeiende boeken, wat betreft de verschillende stammen, die elkaar in het verleden probeerden te doden. Dankzij de inzet van haar ouders komt er onderlinge vrede.
Later vertrekt Sabine naar de bewoonde wereld om een gezin te stichten, maar ze wil nog één keer terug naar de jungle.
Deze twee prachtige boeken vond ik voor bij een tweedehandsboekenwinkeltje voor maar €4,50. Niet te geloven, want ze zien er ook nog eens als nieuw uit......
Gebroken Licht, door Kim Edwards. Een wereldwijde bestseller. (400 blz)
Een arts brengt zijn vrouw onder narcose tijdens een bevalling van een tweeling. (jongen en meisje)Hij ziet dat het meisje een mongooltje is, en geeft een bevriende verpleegster de opdracht om dit kindje naar een inrichting te brengen. Aan zijn vrouw vertelt hij dat het meisje dood geboren is.
De verpleegster brengt het kindje niet naar een inrichting, maar neemt het mee naar huis, om haar op te voeden als haar eigen kind. De man komt daar pas jaren later achter, en hij de verpleegster moeten leven met deze leugens.
(ik kon haast niet stoppen met lezen, zo spannend en prachtig geschreven)
Toegevoegd op vrijdag 23 juni 2017
Kind van 4 miljoen: Victoria Schuurman.
Confronterend fictie-roman op basis van de actualiteit.
In 2050 is het verplicht om een zwangerschap af te breken als het om een kindje met het Downsyndroom gaat. Maar een vrouw besluit om haar baby te houden.
Toen ik het boek uit had, dacht ik bij mezelf: Dit zou ook best eens in de toekomst kunnen gaat gebeuren met andere gehandicapten, oude en zieke mensen, die niet meer productief zijn in de maatschappij, maar ook vanwege de hoge kosten. Een verschrikkelijk toekomstbeeld.
Het niemandsland van een moeder: Geertje Paay Als je kinderen je doodverklaren.
Autobiografisch verslag van een moeder die contact probeert te houden met haar dochters, waarvan één schizofenie heeft en de ander verslaafd is aan drugs.
De leugenboom: Hebrina Blok.
Liesbeth groeit op in een zeeuws dorpje als dochter van een bovenmeester.Voor de buitenwereld moet in dat gezin alles volmaakt lijken. Daarom is er een kille afstand tussen haar en haar ouders, en probeert ze tevergeefs van alles om dat te doorbreken. Maar als haar vader ziek wordt, laat ze van haar kant wél liefde en genegenheid zien. (prachtig boek)
Ademhalen: Lucy Clark. Vanaf de eerste bladzijde een spannend en psychologische thriller.
Schuilen in het licht: Rifqa Bary Waarom ik alles riskeerde om de islam te verlaten en christen te worden.
Een moslima-meisje moet een zeer hoge prijs betalen als ze christen wordt. En zelf als ze door haar vader met dood wordt bedreigd, blijft ze volharden in de God van de Bijbel.Waar ze doorheen moet is nauwelijks te geloven.......
Toegevoegd op vrijdag 21 juli 2017
Margie: Jillian Cantor
Een liefdevolle verbeelding van wat er had kunnen gebeuren als de zus van Anne Frank de oorlog had overleefd.' Mooi en boeiend geschreven.
Toegevoegd op zondag 23 juli 2017
Geleerd & Gelovig: Cees Dekker.
22 wetenschappers over hun leven, werk en God.
Erg boeiend boek, maar leest af en toe niet zo gemakkelijk, omdat het door wetenschappers is geschreven. Maar het is zéker de moeite waard om het te lezen. Ik heb er zelf veel aan gehad en van geleerd. Juist ook, omdat het wel eens goed is om te weten wat er in het brein van een wetenschapper om gaat.
Zo intens dankbaar!
Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik weer terug ben in de (gewone) wereld. Dat ik weer dingen kan doen, die ik maandenlang niet meer kon.
Dat ik weer in mijn autootje, samen met een vriendin, kan rijden door de bossen van Drente, om te genieten van alles wat daar te genieten valt. Onderweg weer even een softijsje kopen.(de lekkerste die er bestaan)
Heerlijk even zitten op een bankje in het bos, en genieten van de natuur en het geluid van de vogels.
Voor we weg gingen, overviel me ineens een intens gevoel van dankbaarheid, dat ik moest huilen. Want ik had er echt niet meer op gerekend dat ik mijn dierbare natuurplekjes nog weer terug zou zien.
Voor gezonde mensen zijn deze uitstapjes heel normaal, maar voor mij zeker niet. VANDAAR MIJN INTENSE DANKBAARHEID NAAR GOD TOE!
Dat ik weer in mijn autootje, samen met een vriendin, kan rijden door de bossen van Drente, om te genieten van alles wat daar te genieten valt. Onderweg weer even een softijsje kopen.(de lekkerste die er bestaan)
Heerlijk even zitten op een bankje in het bos, en genieten van de natuur en het geluid van de vogels.
Voor we weg gingen, overviel me ineens een intens gevoel van dankbaarheid, dat ik moest huilen. Want ik had er echt niet meer op gerekend dat ik mijn dierbare natuurplekjes nog weer terug zou zien.
Voor gezonde mensen zijn deze uitstapjes heel normaal, maar voor mij zeker niet. VANDAAR MIJN INTENSE DANKBAARHEID NAAR GOD TOE!
Abonneren op:
Posts (Atom)