Gisteren verliep heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik werd wakker met veel pijn. Dan pak ik een meestal een minimale dosis morfine, nog voor ik op sta. Toch doe ik dat niet zo snel, want ik wil zo weinig mogelijk daarvan slikken als het kan. Gisteren deed ik dat dus wel. De dag zag er niet al te rooskleurig uit.......
Meestal sta ik dan tegen 8 uur op, maar ik had helemaal geen zin om op te staan, omdat ik me zo naar voelde.
Ik zette de kerkdienst van Hour of Power aan, en daar preekte Nick Vujicic. Nick is een man die geboren is zonder armen en benen. Maar zijn optimisme en humor werken erg aanstekelijk. Hij had een preek waar ik heel blij van werd. Hij vertelde over de tegenslagen in zijn leven, en had heel vaak momenten gehad dat hij een einde aan zijn leven wilde maken.
Gelukkig is dat niet gebeurd, want hij wordt op een geweldige manier door God gebruikt over de hele wereld. Hij is gelukkig getrouwd en heeft een kind. God tilde hem ver boven zijn verdriet en ellende uit. Hij gaf Nick weer hoop en levensperspectief!
Tijdens het luisteren werd ik ineens erg blij! Ik merkte dat God mij bemoedigde en aanraakte met Zijn hoop-blijdschap en vreugde. De pijn deed er even niet meer toe. Mijn hart vulde zich met een enorme vrede, toen ik merkte dat God mij dwars door mijn tranen en pijn heen weer kracht gaf. En net als Nick, ervoer ik hoop en vertrouwen.
Daarna heb ik keihard in bed meegezongen met Nederland Zingt. Er werden prachtige liederen gezongen. O.a. 'Hoe groot zijt Gij.' En toen besefte ik maar weer eens hoe Groot God is, en hoe Hij mij telkens weer de kracht en moed geeft om door te gaan.
Zingend liep ik de trap af. Net toen ik mijn (late) ontbijt klaar wilde maken, belde mijn (lease)dochter Martine uit Biddinghuizen.We hebben wel een uur gepraat, en ze werd helemaal aangestoken door mijn vreugde. Heerlijk, om deze vreugde van het geloof samen te mogen delen.
En zo werd mijn zondag, ondanks de pijn, een stralende dag!!!!!!!
Ik kon vanmorgen zelfs weer even naar de bieb en wat boodschappen doen. Ook een eindje fietsen zat er vanavond na het eten er nog in. Helaas blijft de pijn en vermoeidheid aanhouden. Daarom duik ik straks dan ook lekker mijn bedje in met een heerlijk boek! En morgen is er DV weer een nieuwe dag!
p.s. binnenkort komt Nick Vujicic naar Nederland.(zie internet) De preek van gisteren is terug te beluisteren op internet bij Hour of Power.
maandag 29 augustus 2016
vrijdag 26 augustus 2016
Opnieuw het gevecht aan gaan.....
Na een paar fantastische weken, waarvan ik zo intens heb genoten, begint de kanker opnieuw zijn tol te eisen. Dinsdagavond voelde ik me fit genoeg om nog een eindje te fietsen met dit prachtige weer.
Diezelfde nacht werd ik doodziek wakker. Het is soms onbegrijpelijk hoe snel mijn lichaam zo kan veranderen. Ik had die dag daarvoor gelukkig al boodschappen gedaan, en een grote stapel boeken uit de bieb gehaald. Juist ook omdat het zulk mooi weer is, had ik me zo verheugd op het lezen achter in mijn tuintje.
Vermoeidheid en pijnklachten had ik al, maar als ik me dan ook nog zo intens ziek voel, geeft dat af en toe een gevoel van machteloosheid. Gelukkig blijf ik daar niet lang in hangen, want dit gaat al jaren zo.Toch is en blijft het een gevecht. Dat ook mijn eetlust minder wordt is een slecht teken, want ondanks alles, smaakte me het eten altijd heerlijk. Toch heb ik me voorgenomen om goed te blijven eten, (zin of geen zin)want anders verzwakt mijn lichaam. Ook wil ik zo lang mogelijk blijven bewegen (fietsen)als het kan. Twee heel belangrijke dingen voor een ziek lichaam, om je weerstand op peil te houden.
De volgende dag ben ik toch maar weer met de Glivec en morfine begonnen. De bijwerkingen zijn erg naar. (o.a. de misselijkheid) Maar hoe naar de middelen ook zijn, het werkt (gedeeltelijk)wel. Ook al kan ik momenteel niet zo veel, ik kan toch heerlijk buiten zitten lezen. En daar ben ik al erg blij mee.
Binnenkort ga ik weer een scan aanvragen, maar momenteel heb ik daar even nog geen zin in. Ik wil even niet weten wat die tumor aan het doen is.
Toch geniet ik ook nu weer van elke nieuwe dag! Niet kijken naar wat niet kan, maar wat wél kan! Ik leef al zoveel jaar in genadetijd, terwijl er zoveel mensen om me heen overlijden aan kanker. Dus blijft de dankbaarheid overheersen!
CARPE DIEM!!!!!!
Diezelfde nacht werd ik doodziek wakker. Het is soms onbegrijpelijk hoe snel mijn lichaam zo kan veranderen. Ik had die dag daarvoor gelukkig al boodschappen gedaan, en een grote stapel boeken uit de bieb gehaald. Juist ook omdat het zulk mooi weer is, had ik me zo verheugd op het lezen achter in mijn tuintje.
Vermoeidheid en pijnklachten had ik al, maar als ik me dan ook nog zo intens ziek voel, geeft dat af en toe een gevoel van machteloosheid. Gelukkig blijf ik daar niet lang in hangen, want dit gaat al jaren zo.Toch is en blijft het een gevecht. Dat ook mijn eetlust minder wordt is een slecht teken, want ondanks alles, smaakte me het eten altijd heerlijk. Toch heb ik me voorgenomen om goed te blijven eten, (zin of geen zin)want anders verzwakt mijn lichaam. Ook wil ik zo lang mogelijk blijven bewegen (fietsen)als het kan. Twee heel belangrijke dingen voor een ziek lichaam, om je weerstand op peil te houden.
De volgende dag ben ik toch maar weer met de Glivec en morfine begonnen. De bijwerkingen zijn erg naar. (o.a. de misselijkheid) Maar hoe naar de middelen ook zijn, het werkt (gedeeltelijk)wel. Ook al kan ik momenteel niet zo veel, ik kan toch heerlijk buiten zitten lezen. En daar ben ik al erg blij mee.
Binnenkort ga ik weer een scan aanvragen, maar momenteel heb ik daar even nog geen zin in. Ik wil even niet weten wat die tumor aan het doen is.
Toch geniet ik ook nu weer van elke nieuwe dag! Niet kijken naar wat niet kan, maar wat wél kan! Ik leef al zoveel jaar in genadetijd, terwijl er zoveel mensen om me heen overlijden aan kanker. Dus blijft de dankbaarheid overheersen!
CARPE DIEM!!!!!!
zaterdag 20 augustus 2016
Verdrietig gesprek.....
Soms moet je gesprekken voeren die erg verdrietig en heftig zijn. Dat deed zich gisteren voor toen ik iemand bezocht die niet lang meer te leven heeft.
Hij leek nog kerngezond toen ik ziek werd, en nu ziet er het naar uit dat hij nog voor mij zal overlijden. Ik kende hem en zijn vrouw nog maar een paar jaar en het zijn fijne en integere mensen.
Ik kreeg van hem regelmatig een stapel Elseviers om te lezen. Gisteren kreeg ik de laatste paar, want hij heeft het blad opgezegd. En dan zitten daar twee mensen tegenover elkaar. Allebei ongeneeslijk ziek. (A... is nog maar 62 jaar)
De een gelooft in God en de ander haalt zijn kracht ergens anders vandaan. Met wederzijds respect hebben we naar elkaar geluisterd. Op de achtergrond hoorde ik heel zacht de klassieke muziekzender aan staan. Ineens hoorde ik een prachtig stuk van Verdi: Wings Of Gold.
"Zal ik hem wat harder zetten?"vroeg A.... Ja graag, dan kan jij even op adem komen. (hij hapte af en toe naar lucht) Hij zette de radio op volle sterkte en daar kwamen mijn tranen, want die waren niet meer tegen te houden bij dit prachtig stukje muziek.
A... had de kerk en het geloof vaarwel gezegd. Maar de moed, kracht en rust die hij uitstraalde ontroerde me.Hij was dan ook helemaal niet bang voor de dood. Heel voorzichtig en onder tranen heb ik hem verteld dat ik hoopte hem terug te zien in de hemel. Maar dat laat ik aan zijn keuze en aan God over.
Nog een laatste knuffel en daarna heel verdrietig naar huis gefietst. Heer, ontferm U over A....en zijn dierbaren.
Ik hoop dat mijn zelfgemaakte pruimenjam hem toch nog een beetje smaakt..
Hij leek nog kerngezond toen ik ziek werd, en nu ziet er het naar uit dat hij nog voor mij zal overlijden. Ik kende hem en zijn vrouw nog maar een paar jaar en het zijn fijne en integere mensen.
Ik kreeg van hem regelmatig een stapel Elseviers om te lezen. Gisteren kreeg ik de laatste paar, want hij heeft het blad opgezegd. En dan zitten daar twee mensen tegenover elkaar. Allebei ongeneeslijk ziek. (A... is nog maar 62 jaar)
De een gelooft in God en de ander haalt zijn kracht ergens anders vandaan. Met wederzijds respect hebben we naar elkaar geluisterd. Op de achtergrond hoorde ik heel zacht de klassieke muziekzender aan staan. Ineens hoorde ik een prachtig stuk van Verdi: Wings Of Gold.
"Zal ik hem wat harder zetten?"vroeg A.... Ja graag, dan kan jij even op adem komen. (hij hapte af en toe naar lucht) Hij zette de radio op volle sterkte en daar kwamen mijn tranen, want die waren niet meer tegen te houden bij dit prachtig stukje muziek.
A... had de kerk en het geloof vaarwel gezegd. Maar de moed, kracht en rust die hij uitstraalde ontroerde me.Hij was dan ook helemaal niet bang voor de dood. Heel voorzichtig en onder tranen heb ik hem verteld dat ik hoopte hem terug te zien in de hemel. Maar dat laat ik aan zijn keuze en aan God over.
Nog een laatste knuffel en daarna heel verdrietig naar huis gefietst. Heer, ontferm U over A....en zijn dierbaren.
Ik hoop dat mijn zelfgemaakte pruimenjam hem toch nog een beetje smaakt..
donderdag 18 augustus 2016
Het gaat goed....
Ondanks de momenten van pijn en vermoeidheid, gaat het onvoorstelbaar (goed) Daar geniet ik dan intens van! Ik kan er nooit helemaal goed achter komen of dat nu van de Glivec (waar ik even weer mee gestopt ben)of van God komt. Want Hij geeft immers ook deze middelen.
Waar ik wel voor moet waken is, dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem, want die neiging heb ik wel....
Maar wat is het dan heerlijk om te fietsen, en dan de zon en de wind te voelen. Mijn dankbaarheid kent dan geen grenzen naar God toe.Soms zou ik dan wel eens heel hard over de straat willen schreeuwen: 'MENSEN IK LEEF!IK LEEF!!!!!
Maar ik ben bang dat mensen dan 112 gaan bellen.Daarom ga ik dan maar in stilte zingen om mij te uiten, en groet ik iedereen die ik tegen kom. Soms mompelen mensen wat terug, of kijken verstoord op en zeggen niets terug, omdat ze mij niet kennen. Maar dat kan me helemaal niks schelen. Onze vriendelijkheid moet toch bij alle mensen bekend zijn? (zegt mijn Bijbel)
Ik las in een tijdschrift dat iemand een bosje bloemen weggaf aan een wildvreemde, als ze voor zichzelf ook bloemen kocht. Ik ben zeker van plan om dat ook te gaan doen.Daar is wel wat lef voor nodig, maar ik denk dat ik dat wel in huis heb.......
vrijdag 12 augustus 2016
Twee interviews - Twee meningen....
Afgelopen week las ik twee interviews met wel heel verschillende gedachtes en uitspraken.
Het eerst interview was van de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Enkele citaten uit dat interview:
'Een zegen is vermomming Juist omdat het leven zinloos is, genieten we het voorrecht om er zin aan te geven.De voorbije veertig jaar is religie in onze westerse wereld naar de achtergrond verdwenen, de christelijke cultuur is ziek en vermoeid.Want het antwoord ligt niet in ons zelf maar in de ander. Daar draait het om.Op de tast zullen we verder moeten. Zoekend.Want we blijken wel degelijk behoefte te hebben aan een groter verhaal, aan een gedachtegoed waarin we ons geborgen voelen. Laat ons het leven ten volle ervaren en onze driften bevredigen want we zijn bevrijd van alle moraliteit, en daar ligt de sleutel tot ons geluk.'
(hier kan ik me natuurlijk totaal niet in vinden)
Het tweede interview was van Ronald Westerbeek. Enkele citaten uit dat interview:
'Het is zinloos aan sociale gerechtigheid te werken buiten Jezus om.
Want Jezus zegt: 'Zoek eerst het koninkrijk van God.'Dat wil niet zeggen dat het aardse er niet toe doet, integendeel Het gaat om God Zijn schepping. Maar laat je niet in beslag nemen door de schijnwerkelijkheid van deze wereld. Het gaat niet om het plan met mijn leven, maar meer: waar nodigt God mij uit om aan te sluiten bij wat Hij doet?'
Waar zou je a.s zondag over willen preken?
"Over het Koninkrijk van God natuurlijk!Dat Jezus ons uitnodigt ons toe te vertrouwen aan de Vader, die onvoorwaardelijk van ons houdt. Dat we niet hoeven te leven uit eigenbelang en zelfbehoud, maar vrije mensen mogen worden die vrijheid brengen aan anderen. Jezus nodigt ons uit te dansen met God, mee te bewegen op Zijn toekomstmuziek en nu alvast leven te leven vanuit Zijn toekomst."
Het eerst interview was van de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Enkele citaten uit dat interview:
'Een zegen is vermomming Juist omdat het leven zinloos is, genieten we het voorrecht om er zin aan te geven.De voorbije veertig jaar is religie in onze westerse wereld naar de achtergrond verdwenen, de christelijke cultuur is ziek en vermoeid.Want het antwoord ligt niet in ons zelf maar in de ander. Daar draait het om.Op de tast zullen we verder moeten. Zoekend.Want we blijken wel degelijk behoefte te hebben aan een groter verhaal, aan een gedachtegoed waarin we ons geborgen voelen. Laat ons het leven ten volle ervaren en onze driften bevredigen want we zijn bevrijd van alle moraliteit, en daar ligt de sleutel tot ons geluk.'
(hier kan ik me natuurlijk totaal niet in vinden)
Het tweede interview was van Ronald Westerbeek. Enkele citaten uit dat interview:
'Het is zinloos aan sociale gerechtigheid te werken buiten Jezus om.
Want Jezus zegt: 'Zoek eerst het koninkrijk van God.'Dat wil niet zeggen dat het aardse er niet toe doet, integendeel Het gaat om God Zijn schepping. Maar laat je niet in beslag nemen door de schijnwerkelijkheid van deze wereld. Het gaat niet om het plan met mijn leven, maar meer: waar nodigt God mij uit om aan te sluiten bij wat Hij doet?'
Waar zou je a.s zondag over willen preken?
"Over het Koninkrijk van God natuurlijk!Dat Jezus ons uitnodigt ons toe te vertrouwen aan de Vader, die onvoorwaardelijk van ons houdt. Dat we niet hoeven te leven uit eigenbelang en zelfbehoud, maar vrije mensen mogen worden die vrijheid brengen aan anderen. Jezus nodigt ons uit te dansen met God, mee te bewegen op Zijn toekomstmuziek en nu alvast leven te leven vanuit Zijn toekomst."
maandag 8 augustus 2016
Atelierroute...
Met grote dankbaarheid kijk ik terug op gistermiddag, toen ik samen met twee vriendinnen een atelierroute heb gemaakt. Onvoorstelbaar mooi!!!!! Ik had me er echt op verheugd, want in het begin van de week zag het er naar uit dat ik het lichamelijk niet aan zou kunnen. Maar gelukkig begon ik vrijdagavond ineens wat op te knappen, dankzij de Glivec.
De route voert door een prachtig stuk natuurgebied, met heerlijke fietspaden. (Sellingerbeetse in de omgeving van Sellingen (Gr) Wij waren met de auto, ook al had ik de route heel graag willen fietsen.Het was er erg druk.We kwamen heel veel fietsende mensen tegen. Ook het prachtige weer speelde natuurlijk mee.
Onderweg waren er overal exposities te zien van diverse kunstenaars.Hier en daar was er ook muziek te beluisteren. Mensen die daar in de buurt wonen staan vrijwillig hun boerenschuren af voor dit doel. Ook in een kerkje was kunst te zien.Het waren niet alleen de prachtige schilderijen waar we van onder de indruk waren, maar ook van andere kunstvormen. Natuurlijk spreekt het een je meer aan dan de ander, omdat kunst heel persoonlijk is.
Zo was er een oude stoel te zien van een mevrouw die in het verleden 5 kinderen verloor aan ALS. Er stond een ontroerend verhaal bij. Ondanks al haar verdriet was ze altijd positief en zat ze vaak bij te komen in de bewuste (versleten)stoel. Zeer indrukwekkend.
Dan was er ook nog en stoel met op de zitting een ronde bos rozen, met als titel: Op rozen zitten.
Deze exposities is een jaarlijks terugkerend evenement. Dit keer was het extra feestelijk, i.v.m. het tweede lustrum.
Doodmoe kwam ik thuis, maar ik heb zo inténs genoten dat ik dat voor lief nam. Opnieuw een dag met een gouden randje!
De route voert door een prachtig stuk natuurgebied, met heerlijke fietspaden. (Sellingerbeetse in de omgeving van Sellingen (Gr) Wij waren met de auto, ook al had ik de route heel graag willen fietsen.Het was er erg druk.We kwamen heel veel fietsende mensen tegen. Ook het prachtige weer speelde natuurlijk mee.
Onderweg waren er overal exposities te zien van diverse kunstenaars.Hier en daar was er ook muziek te beluisteren. Mensen die daar in de buurt wonen staan vrijwillig hun boerenschuren af voor dit doel. Ook in een kerkje was kunst te zien.Het waren niet alleen de prachtige schilderijen waar we van onder de indruk waren, maar ook van andere kunstvormen. Natuurlijk spreekt het een je meer aan dan de ander, omdat kunst heel persoonlijk is.
Zo was er een oude stoel te zien van een mevrouw die in het verleden 5 kinderen verloor aan ALS. Er stond een ontroerend verhaal bij. Ondanks al haar verdriet was ze altijd positief en zat ze vaak bij te komen in de bewuste (versleten)stoel. Zeer indrukwekkend.
Dan was er ook nog en stoel met op de zitting een ronde bos rozen, met als titel: Op rozen zitten.
Deze exposities is een jaarlijks terugkerend evenement. Dit keer was het extra feestelijk, i.v.m. het tweede lustrum.
Doodmoe kwam ik thuis, maar ik heb zo inténs genoten dat ik dat voor lief nam. Opnieuw een dag met een gouden randje!
vrijdag 5 augustus 2016
Oude boeken....
Meestal lees ik een boek nooit voor de tweede keer. Maar af en toe kom ik nog wel eens boeken tegen in een tweedehands-boekwinkel- of op een boekenmarkt, die ik meer dan dertig jaar al eens heb gelezen.
Zo kreeg ik het boekje in handen van Lydia Buksbazen: De wonderen houden nooit op. De naam van de schrijfster kwam me bekend voor. En ineens wist ik weer dat ik dit boek in een ver verleden al eens had gelezen. Ik wist er niet zoveel meer van. Het boek was een vervolg op: Zij zochten een stad. Inmiddels heb ik beide boeken aangeschaft en opnieuw gelezen. Het laatste boekje werd is in 1972 uitgegeven door de Internationale Raad Van Christelijke kerken. Maar het had ook in deze tijd geschreven kunnen zijn. Het gaat over vluchtelingen - Jodenhaat -Jodenvervolging en Antisemitisme. Maar ook vonden vele Joden de Messias als hun persoonlijke Redder. Een zeer actueel boek dus......
Zo wilde ik ook het boek van Catherine Marshall nog wel eens opnieuw lezen: Morgen zie ik je weer, waarin ze het levensverhaal vertelt van haar man, de predikant Peter Marshall. Maar het bleef er steeds bij. En gisteren zag ik op de markt bij een boekenstand het boek ineens liggen voor een paar euro.Het zag er nog netjes uit. Dolblij heb ik het meegenomen.
Helaas bleek later tijdens het lezen dat dit boek me minder boeide dan ik had gedacht, omdat het erg langdradig is. Ik heb dan ook veel bladzijden overgeslagen.En als ik in een boek begin met bladzijden over te slaan, weet ik wel waar het eindigt. Daarbij wil ik zeker niets afdoen aan de geweldige bediening van Peter Marshall.
Dat wordt heerlijk lezen in het weekend. Daarnaast heb ik ook nog andere plannen, maar ik weet niet of dat door kan gaan.
Want mijn gezondheid laat wel wat te wensen over.Moest vanmorgen een verjaardag afzeggen, want ik niet zo gauw doe. Ben af en toe erg moe - slaap veel - heb pijn - en ben af en toe misselijk - daarnaast aanvallen van vervelende transpiratie. Het zijn de nare bijwerking van de morfine en Glivec.Ook heb ik niet meer zoveel zin in eten als normaal. Maar daar verzet ik me tegen, want goed blijven eten en bewegen (fietsen) heeft bij mij een hoge prioriteit. En ondanks alles, heb ik dit jaar toch veel meer gefietst dan het jaar daarvoor.Terwijl ik me toen stukken beter voelde.
Maar mijn geloof -optimisme en humor blijven mij volgen al de dagen van mijn leven! En ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen!
Zo kreeg ik het boekje in handen van Lydia Buksbazen: De wonderen houden nooit op. De naam van de schrijfster kwam me bekend voor. En ineens wist ik weer dat ik dit boek in een ver verleden al eens had gelezen. Ik wist er niet zoveel meer van. Het boek was een vervolg op: Zij zochten een stad. Inmiddels heb ik beide boeken aangeschaft en opnieuw gelezen. Het laatste boekje werd is in 1972 uitgegeven door de Internationale Raad Van Christelijke kerken. Maar het had ook in deze tijd geschreven kunnen zijn. Het gaat over vluchtelingen - Jodenhaat -Jodenvervolging en Antisemitisme. Maar ook vonden vele Joden de Messias als hun persoonlijke Redder. Een zeer actueel boek dus......
Zo wilde ik ook het boek van Catherine Marshall nog wel eens opnieuw lezen: Morgen zie ik je weer, waarin ze het levensverhaal vertelt van haar man, de predikant Peter Marshall. Maar het bleef er steeds bij. En gisteren zag ik op de markt bij een boekenstand het boek ineens liggen voor een paar euro.Het zag er nog netjes uit. Dolblij heb ik het meegenomen.
Helaas bleek later tijdens het lezen dat dit boek me minder boeide dan ik had gedacht, omdat het erg langdradig is. Ik heb dan ook veel bladzijden overgeslagen.En als ik in een boek begin met bladzijden over te slaan, weet ik wel waar het eindigt. Daarbij wil ik zeker niets afdoen aan de geweldige bediening van Peter Marshall.
Dat wordt heerlijk lezen in het weekend. Daarnaast heb ik ook nog andere plannen, maar ik weet niet of dat door kan gaan.
Want mijn gezondheid laat wel wat te wensen over.Moest vanmorgen een verjaardag afzeggen, want ik niet zo gauw doe. Ben af en toe erg moe - slaap veel - heb pijn - en ben af en toe misselijk - daarnaast aanvallen van vervelende transpiratie. Het zijn de nare bijwerking van de morfine en Glivec.Ook heb ik niet meer zoveel zin in eten als normaal. Maar daar verzet ik me tegen, want goed blijven eten en bewegen (fietsen) heeft bij mij een hoge prioriteit. En ondanks alles, heb ik dit jaar toch veel meer gefietst dan het jaar daarvoor.Terwijl ik me toen stukken beter voelde.
Maar mijn geloof -optimisme en humor blijven mij volgen al de dagen van mijn leven! En ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen!
maandag 1 augustus 2016
Vakantie-gevoel...
Ik ben geen vakantie mens. Nooit geweest ook. Als ik al die drukke en reizende mensen om me heen zie, krijg ik het soms wat benauwd. Ik besef heel goed dat voor vele mensen dit niet geldt,en menigeen verlangend uitzien naar de vakantie. En dat is iedereen van harte gegund.
Rust vinden kan op elke plaats en op elke dag. Maar deze rust is helaas ver te zoeken bij menige vakantieganger. Als je thuis geen rust in je hart hebt, is het meestal ook op geen andere plek te vinden, ook al reis je nog zover.Iets anders is als je even los wilt breken uit de sleur van elke dag en wilt genieten van een mooie reis, en alles wat daarbij hoort. Heerlijk genieten van alles wat de natuur of een land biedt.
Toch er is ook nog prachtige plek waar mensen échte rust kunnen vinden, en dat is dicht bij het hart van God! Erg jammer dat daar zo weinig gebruik van wordt gemaakt. Deze rust is helemaal gratis en je hoeft er geen lange reis voor te maken. Ik bedoel dit beslist niet moraliserend, want mensen mogen natuurlijk zelf beslissen hoe ze het woordje RUST in willen vullen.
In het Leger des Heils werd vroeger een lied gezongen, wat mij altijd is bijgebleven:
DAAR IS EEN PLAATS VAN WARE RUST
DICHT BIJ HET HART VAN GOD.
Ik wens iedereen een hele fijne en rustige vakantie, en een veilige thuiskomst!
Rust vinden kan op elke plaats en op elke dag. Maar deze rust is helaas ver te zoeken bij menige vakantieganger. Als je thuis geen rust in je hart hebt, is het meestal ook op geen andere plek te vinden, ook al reis je nog zover.Iets anders is als je even los wilt breken uit de sleur van elke dag en wilt genieten van een mooie reis, en alles wat daarbij hoort. Heerlijk genieten van alles wat de natuur of een land biedt.
Toch er is ook nog prachtige plek waar mensen échte rust kunnen vinden, en dat is dicht bij het hart van God! Erg jammer dat daar zo weinig gebruik van wordt gemaakt. Deze rust is helemaal gratis en je hoeft er geen lange reis voor te maken. Ik bedoel dit beslist niet moraliserend, want mensen mogen natuurlijk zelf beslissen hoe ze het woordje RUST in willen vullen.
In het Leger des Heils werd vroeger een lied gezongen, wat mij altijd is bijgebleven:
DAAR IS EEN PLAATS VAN WARE RUST
DICHT BIJ HET HART VAN GOD.
Ik wens iedereen een hele fijne en rustige vakantie, en een veilige thuiskomst!
Abonneren op:
Posts (Atom)