Door het overlijden van mijn schoonzusje bemerk ik, dat erg bezig ben met het verleden. Mooie en minder mooie herinneringen komen naar boven. Maar ook de vele dierbare herinneringen aan mensen die in het verleden zijn overleden, komen weer in mijn gedachten. Op zich is dat niet zo erg, want over hen wordt na een tijdje toch al niet zoveel meer gepraat. Helaas..... Toch wil ik daar niet te al te lang in blijven hangen, anders trek ik het niet. Dat komt omdat ik zo heel veel mensen heb verloren.......
Dat bracht mij op het idee,om aan alle dierbare en overleden familieleden en vrienden een een ode te brengen.Achteraf gezien een heel zwaar stukje om te schrijven. Het moeilijkste wat ik ooit op mijn blog heb gezet.......
Ik heb altijd de gewoonte om rouwkaarten in te plakken. Zodoende kon ik de gegevens achterhalen.
Dit prachtig gedicht van van Hanna Lam heeft geen uitleg nodig.
De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven
De mensen van voorbij, zij zijn met ons verweven
in bloemgeur en lied, dat opklinkt uit verdriet
De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten
De mensen van voorbij, zijn in een ander weten
Bij God mogen ze wonen, daar waar geen pijn kan komen
De mensen van voorbij zijn in het LICHT
"zijn vrij"
Ik weet niet wie er écht Vrij in het Licht zijn. Dat laat ik aan God over.
Mijn opa en oma : (50 en 60 j.) - vader en moeder (74 en 60 j.) - broertje Eilert (7 j.) - broer Henk en schoonzus Ria (50 en 60j.) -Oom Andries & tante Jantje (80 en 88 j) - Oom Riemer & tante Aaltje (51 en 72 j.)en hun zoon en schoondochter (40 en 45 j.) Oom Willem (60 j.) - Tante Trijn (90 j.) - Oom Jan (67 j.) - Oom Mees & tante Geesje (92 en 87 j.) - Oom Bertus & tante Willy (74 en 77 j.) - Tante Klazien (80 j?) - Tante Jo (84 j.) - Oom Hendrik & tante Antje (61 en 60? j.)
Nichtjes Jenny (27 j.) - Jannie (63 j.) - zusjes Marije en Dorien , (9 maanden en twee dagen.)
neef Dries (38 j.) en neef Henk (42 j.)
Mijn (ex) man Egbert: (57 j.) schoonvader en moeder: (62 en 87 j). - zwager Rienk (67 j.) - schoonzus Betty (62 j.) - oom Marten en tante Bauk (74 en 77 j.) ........
Dit was alleen nog maar familie.......
Je kan mensen verliezen aan de dood, maar ook aan het leven. Ik verloor twee van mijn drie kinderen door een echtscheiding. Daardoor raakte ik ook mijn drie dierbare kleinkinderen kwijt. Deze vorm van rouw gaat voor mijn gevoel nog dieper. (heb heel lang geaarzeld of ik dit wel kwijt wilde, want ik stel me hier wel heel erg kwetsbaar mee op, en deels ben ik daar zelf ook ongewild, mede schuldig aan)
Verder gedenk ik met liefde mijn dierbare vriendin Grietje.( 62 j.) en vriendin Henny (65 j.)
Vriendinnen die door zelfdoding om het leven kwamen: Greetje (30 j. )- Marjan (35 j.) - en Aly (65 j.)
Vriendin Klazien die verongelukte, toen ze nog maar 22 jaar oud was.Buurjongetje Ronald (7 j.) broertje en zusje: Dion en Ciska (4 en 7 j.) Margriet - Dennis en Tijs: drie kinderen die op mijn buurt-zondagsschooltje zaten.
Hier wil ik het bij laten, want er liggen nog 6 plakboeken vol met rouwkaarten, van heel veel dierbare mensen, en daar word ik niet vrolijk van. Als je veel mensen kent, komen er ook veel rouwkaarten. Onvoorstelbaar, hoe vaak ik aan het graf van iemand heb gestaan. En ik? Ik leef nog steeds!!!!!!! Af en toe niet te bevatten......
Als ik mensen hoor zeuren dat ze hun verjaardag niet meer willen vieren, omdat ze al 50 of 60 worden , of nog ouder, dan kan ik daar boos en verdrietig om worden.Veel van de bovenstaande mensen hadden heel graag met ze willen ruilen! Daarom: VIER HET LEVEN!
Dat ik ondanks al deze grote verliezen, zo vrolijk en positief in het leven sta, heb ik alleen maar te danken aan de liefdevolle zorg en kracht van God. Want wie kan nu zoveel rouw aan en overleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten