maandag 27 juni 2016

Boeken....

Omdat ik zo heel veel boeken lees, verwijs ik in mijn blog altijd naar het onderwerp boeken. Toch wil ik bij deze een uitzondering maken voor de twee boeken die ik de afgelopen week heb gelezen.

Het eerste boek: Als Christus verschijnt, geschreven door Bertine v.d. Zwaag gaat over mensen die Jezus hebben gezien of het Licht van Hem. Bertine heeft een groep mensen hierover benaderd, die aan haar oproep gehoor gaven om hier over te praten.( vrij oud boek)

Omdat ikzelf al twee keer deze ervaring heb gehad, boeide me dat natuurlijk enorm.Ik dacht altijd dat ik twee keer het Licht van engelen had gezien, maar na het lezen van het boek kwam ik tot de ontdekking dat ik het het Licht van Christus zelf heb gezien en mogen ervaren.

Net als de mensen uit het boek, heb ik daar nooit zoveel over gepraat, omdat mensen dat niet begrijpen en er zo over heen praten. En ook omdat je niet voor gek wilt staan. Maar het is toch écht gebeurd!

Wat mij wel opviel in het boek was dat sommige mensen te maken ook hebben gehad met een (schijnlicht) van de machten der duisternis, terwijl zij het als van God zagen. Daar wil ik zeker niet over oordelen. Maar soms komt de satan als een engel van het licht.Daarom is het zo belangrijk dat we bidden en vragen om onderscheidings-vermogen, om te verstaan wat echt of onecht is, en of het van God komt.

Het tweede boek: Zal God mij genezen?, van Ron Dunn heeft mij veel geleerd. Juist ook omdat er veel voor mij is gebeden voor mijn genezing, maar ook voor berusting en kracht. In het boek komt zo heel duidelijk naar voren dat God echt geneest, maar vaker niet dan wel.

En dat het soms zo kan zijn dat God iemand juist wil gebruiken ,dwars door ziekte heen.Dat is iets wat ik ook ervaar. En is het dan al geen heel groot wonder, dat ik in 2009 al uitbehandeld was, en nog steeds leef?
Maar ook dat God mij juist in deze tijd wil (de) gebruiken op een manier die ik nooit zelf bedacht zou hebben. De raadsels rondom het lijden blijven bestaan, maar door het boek ben ik toch anders tegen mijn ziekte en het lijden aan gaan kijken.......Een  leerzaam boek om te lezen, vooral voor  mensen die te maken hebben met deze problematiek.


vrijdag 24 juni 2016

Leven zonder buitenwereld

Het eerste wat ik 's morgens doe is alle ramen zover mogelijk los zetten. Daarnaast zet ik mijn keukendeur los en stap even naar buiten om wat frisse lucht in te ademen. Ik ben een echte buitenmens en vind het heerlijk om zo lang mogelijk buiten te zijn.

Toen ik vorige week dan ook de documentaire , Leven zonder buitenwereld op NPO 2 zag, benam me dat compleet de adem. Daarin is een gezin te zien met 6 kinderen, (5 jongens en 1 meisje) die inmiddels jong volwassen zijn,maar die van hun vader niet naar buiten mogen, en de hele dag opgesloten zitten in een klein flatje.Hun moeder is ook aanwezig, maar kan niet tegen de vader op. De buitenwereld kennen ze alleen van de vele films die ze elke dag bekijken, en de muziek die ze beluisteren.

Toch is er tussen de kinderen onderling een goede band en zijn ze daadkrachtig en zachtmoedig. Eén van de jongens kan het niet langer aan en vlucht naar buiten. En ziet voor het eerst van zijn leven een winkelstraat in het echt.Wel droeg hij een masker, want hij wilde niet herkend worden. Deze uitbraak wordt later gevierd door het hele gezin, behalve de vader. Dan breekt de vrijheid aan voor alle broers en hun zusje, maar ook voor de moeder.

De moeder had haar kinderen graag zien opgroeien op een plek met  groene velden. Ineens zie je het gezin daarin lopen, maar ook op het strand zijn ze uitgelaten blij!

Met de vader komt het niet meer goed, en blijft de band koel en afstandelijk.Ondanks alle dramatiek heb ik aan de documentaire een positief gevoel overgehouden. Want het blijkt dat je met familie, liefde en vriendschap héél ver kunt komen!

Echt een aanrader om naar te kijken.





woensdag 22 juni 2016

Domie Duck en zijn parochie-eenden...

Soms krijg ik  leuke post toegestuurd vol humor, maar waar ook een boodschap in zit.

Er waren  eens eenden die vergaten dat ze konden vliegen. Ze waggelden de hele dag rond en redden zich daar ook prima mee. En elke zondagmorgen waggelden ze naar de kerk, schuiven in de kerkbanken, liefst op hun vast plekje. Ze kwaakten en luisterden goed naar Domie Duck.

Domie Duck is een goede dominee, een eend met charisma en iedereen hangt aan zijn lippen. Elke zondag weer heeft hij een mooie nieuwe preek, hoewel het altijd ongeveer over hetzelfde gaat. Hij roept met passie zijn parochie-eenden toe: "We hebben vleugels we kunnen vliegen, beminde gevleugelden.

Hij legt uit hoe vroegere eenden-geslachten van sloot naar sloot vlogen, hoe je je vleugels kunt spreiden en hoe vliegen moet. Hij vertelt van de verhalen van eenden die ver waren gevlogen en met verhalen thuiskwamen. Dan klinkt het Amen.

Domie Duck waggelt van de spreekstoel af en waggelt samen met de goedgelovige eenden weer naar huis. "Ja, kwaken ze tevreden onderweg. "Ja, Domie Duck heeft het weer mooi gezegd!"

Waggelend pakken ze hun leven weer op.......

En niemand lijkt op het idee te komen dat ze ook daadwerkelijk zélf kunnen gaan vliegen.

(schrijver onbekend)

vrijdag 17 juni 2016

Dankbaar voor de boodschappen...

Als ik me goed voel, sla ik zoveel mogelijk boodschappen in. Dan hoef ik geen andere mensen (lastig)  te vallen, alhoewel iedereen dat met liefde voor me wil doen.

Het wordt me wel gemakkelijk gemaakt in de winkel. Ik hoef de boodschappen alleen maar te scannen en dan hoef ik ze niet allemaal weer bij de kassa uit en inpakken. Ik kan ze zo in de auto zetten.

Toen ik de laatste keer thuis kwam met een zware tas met boodschappen, besefte ik ineens ten volle hoe goed ik het toch wel heb. Ik kan maar pakken en halen wat ik nodig heb. Wat een onvoorstelbare rijkdom, en ik vind het zo heel gewoon.

Nu ben ik van nature een dankbaar mens, die heel gauw tevreden is. Maar een extra bedankje naar God toe lijkt me in het vervolg wel op zijn plaats, als de boodschappen weer netjes in de kast-koelkast of diepvries liggen. Wat anderen daar van vinden? Och, dat kan me niet zoveel schelen........

Ik ben ook zo ontzettend dankbaar dat ik in een vrij land leef zonder oorlog.Dat ik vrij mijn geloof mag geloven. Dat ik in mijn Bijbel mag lezen, wanneer ik dat wil. Zoveel mensen mogen en kunnen dat niet. Ze worden vervolgd, gemarteld of opgesloten, omdat ze openlijk hun geloof in Jezus Christus belijden..

Dank U God voor al deze vrijheden. Laat me dat nooit als vanzelfsprekend beschouwen.......

woensdag 15 juni 2016

Nog geen oplossing voor mijn hartklachten...


Ik hoopte zo dat de cardioloog met wat oplossingen zou komen, wat betreft mijn hartklachten. Helaas is dat nog niet zo. Ik krijg eerst nog een oproep voor het plaatsen van een kastje, dat 24 uur mijn hartslag registreert. Dat stelt op zich niet zoveel voor, maar naar aanleiding daarvan kunnen misschien de medicijnen worden aangepast.

Ik had gehoopt dat ik toch  iets mee zou krijgen om de aanvallen van de hartritme-stoornissen wat te verminderen. Dat kon volgens de cardioloog niet, omdat mijn bloeddruk te laag is, en medicijnen daar averechts op konden reageren. Dus eerst maar weer afwachten wat het kastje laat zien.

Gisteren ook weer een heftige aanval gehad, en dan is het best moeilijk om niet in paniek te raken. Gelukkig blijf ik meestal rustig en zakt het na enkele uren weer af, maar soms ook niet. Dan is de enige optie bidden, maar ook dat helpt soms wel of niet, want God is natuurlijk geen automaat, die mij op mijn wenken gaat bedienen.

Om mijn conditie op peil te houden heb ik vandaag toch weer een eindje gefietst. Eerst durfde ik dat niet zo goed vanwege de vermoeidheid en de pijn, maar omdat ik me beslist niet door angst wil laten leiden, moest ik me wel eerst weer wat moed inspreken. Maar het is bekend dat ik aar een kanjer in ben. haha.

Ik wil proberen om weer dagelijks te fietsen, want ik wil niet steeds met mezelf bezig zijn, ook al doe ik dat over het algemeen maar heel weinig.

Afwachten maar weer........En tijdens dat (wachten) ga ik zéker leuke dingen doen als het kan.....

p.s. Inmiddels heb ik besloten om voorlopig geen behandelingen meer te willen ondergaan, en niet meer naar het ziekenhuis wil. Want ik bemerk dat ik dat mentaal  even niet aan kan. Ik heb de cardioloog en de huisarts daarvan op de hoogte gebracht, en ze hadden er begrip voor, gezien de nare en traumatische  ziekenhuis-ervaringen uit het verleden.                                                            .

zaterdag 11 juni 2016

Wonderlijke ontmoeting met God....

Zonder dat ik erom vroeg, kreeg ik gisteravond zomaar van God een hele grote bak met zegeningen aangereikt. Ik ervoer ineens een geweldige kracht en een liefde van Hem, die zo groot was, dat het me totaal overweldigde. En alle zorgen omtrent mijn gezondheid waren even helemaal verdwenen. Er kwam een enorme rust -vrede en blijdschap in mijn hart. Al het andere deed er even niet toe.......

God tilde mij als het ware mij even uit boven het aardse lijden. Hij liet mij merken dat Hij even heel dichtbij mij wilde komen. Een heerlijke ervaring! Dit is zeker niet de eerste keer dat mij dit overkomt, en telkens opnieuw  kan ik daar heel stil van worden. Dat die geweldige grote God - Schepper van hemel en aarde - zo Zijn liefde aan mij laat zien. En daarmee bewijst dat Hij bestaat - ondanks dat velen helaas niet in Hem willen of kunnen geloven. God is dagelijks aanwezig in mijn leven, in mijn handel en mijn wandel. Maar af  en toe is Hij even zo heel Groots aanwezig.

Het geeft me weer de kracht en moed om door te gaan. En opnieuw mag ontdekken dat mijn geloof niet afhankelijk is van mijn omstandigheden, maar van Hem die mijn leven leidt, en mee wil gaan in de zwaarste beproevingen en stormen van het leven. Wat een bemoediging -troost en genade!

Waarom God de ene keer zo dichtbij komt, en de andere keer zover weg lijkt, weet ik niet. En dat hoef ik ook niet te weten.Dat is de verborgen omgang met God, die zegt: 'Laat mijn genade jou genoeg zijn!'
Natuurlijk had God mij ook helemaal kunnen genezen van mijn kanker en hartklachten.Ik geloof en weet zeker dat Hij daartoe in staat is.Waarom Hij dat niet deed toen Hij zo dichtbij was? Geen idee..... maar ook hierin moet Zijn genade mij genoeg zijn......

In de stormen van mijn leven
ben ik nooit alleen
Jezus wil Zijn kracht mij geven
en houdt mij op de been
En dreigt mijn levensbootje om te slaan
dan ben ik niet bang
want met Hem aan boord
ben ik veilig....
LEVENSLANG!

mijn hele leven schrijf ik al gedichtjes,en deze kwam zomaar in me op.







vrijdag 10 juni 2016

Opnieuw nare hartklachten....

Afgelopen dinsdagnacht dacht ik werkelijk dat mijn laatste uur had geslagen. Zo ging mijn hart tekeer. Ik had een polsslag van 100 slagen per minuut. Toch heb ik geen arts gebeld, want meestal staat bij deze klachten (hartritmestoornissen)binnen korte tijd dan een ambulance voor de deur. Maar ik kon het mentaal niet opbrengen om weer naar het ziekenhuis te moeten. Ik heb deze klachten wel vaker, maar nog nooit zo erg dan deze keer. Maar ook al zijn het angstige momenten, toch raak ik haast nooit in paniek. Ik blijf dan wonderlijk rustig, en kan dan alleen maar bidden om Gods nabijheid en kracht.

Het duurde urenlang voordat  de klachten wat minder werden. De volgende morgen toch maar de huisarts gebeld, die al vrij snel op de stoep stond. Zij begrijpt heel goed waarom ik niet (meer) naar het ziekenhuis wil voor een opname. Aan het eind van de middag belde ze nog een keer hoe het ging. Het ging een ietsje beter, maar ook woensdag en donderdag bleven de klachten aanhouden.

Vandaag ging het iets beter, maar ik blijf me zwak voelen. A.s. woensdag hoor ik van de cardioloog wat er verder gaat gebeuren. Ze gaf tijdens de hartkatheterisatie al aan dat ze opnieuw medicijnen uit wilde proberen.

De huisarts had het en tijdje terug over een pacemaker. Maar ik weet niet of de cardioloog dat nodig vindt. Afwachten maar.....

Het zijn lange dagen, maar gelukkig had ik vorige week net 10 boeken opgehaald uit een 2e hands- boekenwinkel. Deze is een tijdje terug geopend, en ik was er nog niet geweest. Allemaal nieuwe boeken voor één euro per stuk, waarvan ik er al zes heb uitgelezen, toen ik me redelijk goed voelde. Twee daarvan konden zo bij het oud papier.

Dus.....volgende week maar weer naar deze winkel en naar de bieb natuurlijk, als ik me goed voel......

maandag 6 juni 2016

Eindelijk weer wat stabiel...

Mentaal heb ik een zware week achter de rug. Na de ingreep van de hartkatheterisatie was ik erg labiel, en kwam veel oud zeer naar boven. Ook het verblijf in het ziekenhuis riep veel oude trauma's op. Daar had ik totaal geen rekening mee gehouden, en ook niet verwacht. Wat ik wel weet is, dat ik niet opnieuw terug wil in de medische molen van het ziekenhuis.

Hoe het dan verder moet met de huidige hartklachten weet ik ook even niet. En om steeds maar weer nieuwe medicijnen uitproberen is voor mij ook geen optie, omdat ik deze vaak slecht verdraag.

Het lijkt me het beste om weer op oude voet verder te gaan, en dan wel zien hoe het loopt. Vandaag voor het eerst weer 5 km gefietst. Want er bij gaan zitten lijkt me ook niet zo verstandig.

Gelukkig knap ik mentaal weer op, en kan weer zingen en bidden. En wat de toekomst ook brenge moge, mij geleidt de Heren hand!

De kanker houdt zich momenteel vrij rustig.En het is een groot wonder dat deze zich nog steeds niet verder.heeft uitgezaaid.Denk en hoop ik tenminste.

Ik weet niet of de tumor ook gegroeid is. Eens  per jaar ga ik daarvoor in een scan. Dat jaar is om, maar voorlopig even geen ziekenhuis meer.........