woensdag 27 januari 2016

Recept

Ik probeer graag recepten uit. Afgelopen week kwam ik er een tegen die mij aansprak. Ik wist wel dat peulvruchten en bonen enorm gezond zijn, maar om nu zo maar een potje bruine of witte bonen los te trekken,deed ik niet. Het volgende recept heb ik uitgeprobeerd en het was heerlijk en binnen een kwartiertje klaar!

Omdat ik meestal biologisch, en liever geen varkensvlees eet, moest ik wel even puzzelen.Bij gebrek aan wat anders heb ik maar een kleine portie spek-reepjes gebakken. Van een grote portie wordt het natuurlijk wel lekkerder.

Begin met het uitbakken van magere spek-reepjes   (moet hier zelf nog een alternatief voor zoeken)
Snij een grote rode paprika (of andere kleur) in reepjes.
Snij een grote ui ook in reepjes.
Bak het geheel in korte tijd gaar.
Voeg daarbij de bonen, en roer het tot één geheel.
Ik heb een pot bonen van hack gebruikt,(verschillende soorten bonen in één pot) maar helaas niet biologisch. (volgende keer ga ik zeker biologische bonen gebruiken)
Natuurlijk kan je hier zelf nog andere variaties aan toevoegen. Plakjes rookworst b.v.
Ik heb heerlijk gesmuld en zeker voor herhaling vatbaar. Zó gezond en kost maar heel weinig tijd.

Eet smakelijk!


zaterdag 23 januari 2016

Niet te geloven!!!!

Nog steeds blijft het goed gaan! Ik doe eigenlijk alles weer waar ik zin in heb. Eigenlijk onvoorstelbaar na zoveel maanden van ellende. Mijn energie is weer terug en mijn fiets-ritueel pak ik dagelijks met liefde weer op.Heerlijk de vrieskou in....

Vandaag heb ik maar liefst in twee etappes, bijna 20 kilometer gefietst! Ik ben zo verschrikkelijk dankbaar!

Toen ik daarnaast ook nog een mailtje kreeg van een boek- recensent, dat mijn boekje binnenkort wordt geplaatst op Boekenmening.nl, met maar liefst vierenhalve **** , kon mijn dag niet meer stuk!!!!!

Begrijpen doe ik het allemaal nog steeds niet........maar reken maar dat ik hier intens van geniet!

donderdag 21 januari 2016

Worsteling.....

Het klinkt voor een buitenstaander misschien wat zweverig, maar ik leverde vannacht een echte strijd met God, maar ook met zijn tegenstander de s....(ik wil zijn naam niet op mijn blog)

Ik voelde me vannacht zo doodziek, dat ik eraan twijfelde of ik een arts moest bellen. Ineens kreeg het gevoel dat deze keer de s.... daar de hand in had. Toch was ik ervan overtuigd dat God zou winnen, hoe zwaar de strijd ook was. En dat gebeurde ook. Bij het opstaan was er een last van mij afgevallen, en de enorme pijn en beroerdheid waren verdwenen.

Hoe je moet omgaan met de strijd in de hemelse gewesten weten vele gelovige mensen (helaas) niet. In de kerken wordt daar geen of weinig aandacht aan besteedt. (mijn volk gaat ten gronde door gebrek aan kennis zegt Hosea) Als christen krijg je het gezag van God om de strijd aan te gaan met zijn tegenstander, als deze je probeert aan te vallen. Hoe dat moet, staat beschreven in Efeze 6: vanaf  vers 11.

Jezus is overwinnaar, en Hij wint altijd!!!!!! Hij is sterker dan welke andere macht dan ook. Dat ervoer ik vannacht wel op een hele bijzonder manier, ook al zal ik het misschien nooit helemaal begrijpen, hoe het precies werkt. Maar dat hoeft ook niet.

Mijn genade is u genoeg zegt Jezus........

woensdag 20 januari 2016

Overgave.....

Elke dag moet ik leven met mijn beperkingen.Mijn geloof, optimisme en humor,zijn dierbare hulpmiddelen om vol te houden. Toch is elke dag soms een worsteling om door te komen. Eerder waren er vele dagen dat ik me  (goed) voelde, maar die dagen worden steeds minder, helaas.Natuurlijk ben ik blij dat ik nog steeds leef, maar zo heel af en toe verlang ik toch wel naar de hemel.

Ik wilde gistermorgen wat boodschappen doen en even naar de bieb. Ik had mijn tas met boeken en tijdschriften al klaar gezet, maar nadat ik wat boodschappen had gedaan, kon ik niet meer naar de bieb.
Toch heb ik in de loop der jaren wel geleerd om me daarbij neer te leggen. Dat ik ook wel eens uitbarst in een huilbui van onmacht vind ik normaal, want dat mag toch? Toch blijf  ik daar nooit lang in hangen, want  dan zou ik opgeven, en dat ben ik voorlopig nog niet van plan......Niet kijken naar wat ik niet meer kan, maar naar wat ik nog wél kan.

Vanmorgen opnieuw een poging gewaagd om naar de bieb te gaan. Dat lukte pas laat in de morgen, maar ik bleef me beroerd voelen en pijn houden. Toch heb ik weer een grote voorraad boeken en tijdschriften mee kunnen nemen. Ik had o.a. het nieuwste boek van Connie Palmen laten reserveren: 'Jij zegt het'.
Ben erg benieuwd naar de inhoud......(nadat ik het gelezen had, viel het me erg tegen)

Momenteel lees ik een (oud) boek van Anne v.d. Bijl. 'Een leger van Licht'. Wat een fantastische moedige en dappere man is dit. Zelfs nu nog reist hij op hoge leeftijd de wereld rond om zijn Passie en Missie te delen met mensen uit allerlei culturen.En daar waar geen enkele andere christen toegang krijgt, krijgt hij die wél!

Zijn leven is heel vaak in gevaar geweest, maar zijn vertrouwen op God stond altijd voorop. Duizenden Bijbels heeft hij naar dié landen gesmokkeld, waar deze streng verboden waren om te lezen.En op wonderlijke wijze wist hij altijd weer aan zijn vijanden te ontkomen.

Chapeau voor deze man! Daar wil hij echt niets van weten, maar bij deze doe ik het toch!





zondag 17 januari 2016

Geraakt door één zin.....

Vanmorgen werd ik geraakt door een uitspraak van Henri Nouwen.(1932 -!996) Een priester die zijn hoge en goed betaalde baan in Nederland opgaf, om te gaan werken in het buitenland, onder zeer zwak begaafde kinderen.

"Omarm je gebrokenheid, vecht er niet tegen, want je verliest altijd!"

Deze zin kwam heel intens bij mij binnen. Want ook in mijn  ziek zijn voel ik die gebrokenheid.
Dat proberen te omarmen is niet zo eenvoudig, maar wel de juiste weg om vol te houden en door te gaan.

Henri Nouwen heeft heel veel prachtige boeken geschreven, waar ik veel van heb geleerd.
Er is ook een DVD van hem verkrijgbaar met 4 prachtige toespraken, hoe geliefd  je als mens bent voor God..Ik kon er niet met droge ogen naar luisteren.......

dinsdag 12 januari 2016

Boekje en foto's van de dankdienst....

Omdat mijn vorige blog zomaar ineens verdween, verdwenen daarmee helaas ook heel veel foto's.Wat erg jammer is.Daarom heeft mijn zoon Edwin op deze blog een paar dierbare foto's gezet.


In september vorig jaar kwam mijn boekje uit. Ter ere daarvan, en omdat ik nog steeds leef na al die jaren, heb ik een grote dankdienst georganiseerd. Het was een prachtige dienst met allemaal dierbare mensen. Met grote dankbaarheid zie ik daarop terug! En velen met mij.....Er is een DVD van gemaakt, en die kan je eventueel lenen als je dat zou willen.

Het boekje kost €9.95, en is te bestellen bij elke Evangelische Boekwinkel of Bolcom.

Als je op de foto's klikt, worden ze groter.

Je ziet dus eerst mijn boekje, waarvan de opbrengst naar Christenen voor Israël gaat.

Met een  foto van mijn dierbare vriendin en (lease)dochter Martine, die op haar harp speelt.
Martine is daarnaast ook freelance-boswachter. Ze heeft een prachtige website: Martine Dubois.

Ook zing ik een duet met Daan Kroeze. Daan is hier in het noorden een bekende christelijke zanger, en heeft al heel wat CD's op zijn naam staan.

Van de dierbare herinneringen aan deze dag, geniet ik af en toe nog steeds..........




Boekje



Foto's





maandag 11 januari 2016

Fietsen...

Gelukkig begin ik weer wat op te knappen, nadat ik me wekenlang miserabel heb gevoeld. De klachten zijn nog lang niet allemaal verdwenen, maar mijn eetlust komt langzamerhand weer terug, en ik heb weer wat meer zin om wat dingen te doen.

Normaal probeer ik dagelijks tien km te fietsen, om mijn conditie wat  op pijl te houden, maar dat lukte niet meer.Toch heb ik het er gisteren voor de eerste keer weer op gewaagd. En het is me gelukt om weer tien km te fietsen.Doodmoe, maar met een goed gevoel kwam ik weer thuis!!!!!

Omdat er  vanmiddag regen wordt verwacht, ben ik vanmorgen opnieuw een stukje gaan fietsen. Heerlijk!!!!
Daarna lekker warm gegeten, en straks duik ik straks lekker mijn bed in voor een paar uurtjes rust.

Dat ik me desondanks niet goed voel, mag duidelijk zijn, maar dit heeft Frederika toch maar weer mooi even gefikst!

En nu blijkt maar eens weer dat je met:

Beweging - gezonde voeding - optimisme - humor - en  wilskracht, een heel eind kan komen!
Maar ik weet ook dat al deze lang dingen niet altijd werken, in tijden dat ik me hondsberoerd voel.

Deze keer lukte het dus wel...... En morgen? Morgen zien we wel weer!



donderdag 7 januari 2016

Boeken...

Het lezen van een boek is heel persoonlijk. Ik probeer altijd op de hoogte te blijven van boeken die uitkomen.Lovende recensies over het laatste boek van Renate Dorrestijn. Het is een fictief boek, dat zich afspeelt in Almere.Het zal wel aan mij liggen, maar ik kon er geen vat op krijgen en het sprak me niet aan. Ik heb geprobeerd om het boek helemaal uit te lezen, maar heel eerlijk gezegd, vond ik het een wat warrig boek, zonder dat ik daar de schrijfster mee tekort wil doen. Nee, dan heb ik wel eens hele andere boeken van Renate gelezen.....

Ook het boek van Jan Siebelink: MARGJE,stelde bij mij hoge verwachtingen.  Zijn boek: KNIELEN OP EEN BED VIOLEN, waarin hij een ode bracht aan zijn overleden vader heeft mij diep geraakt. In Margje wilde hij ook een ode brengen aan zijn moeder, maar nadat ik dit boek gelezen had, was ik wel wat teleurgesteld.Natuurlijk mag je boeken nooit met elkaar vergelijken, maar ik miste de sfeer van :Knielen op een bed violen hierin een beetje, en de ode aan zijn moeder heb ik ook wat gemist. Maar ook hier geldt weer: misschien hebben anderen dat er wel in gelezen. Want Jan Siebelink is een fantastische schrijver, ook al spreken me al zijn boeken zeker niet altijd aan.

Het boek dat mij wel aansprak is: Lopen op het water, geschreven door Lynn Austin. Ik ben normaal geen liefhebber van deze schrijfster, maar deze raakte me heel erg.. Ze beschrijft hierin haar zoektocht  in Jeruzalem naar een hoger geestelijk leven voor haar zelf.

En als het over de liefde gaat, heb ik nog nooit een boek gelezen dat zo mooi, puur en vasthoudend is geschreven, als het over dit onderwerp gaat. BEVRIJDENDE LIEFDE, door Francine Rivers.

Morgenvroeg hoop ik opnieuw naar de bieb te gaan als ik me goed voel,en hopelijk vind ik weer nieuwe boeiende boeken.Maar als je zoveel leest als ik, is dat soms een hele toer...

Ik had al veel gehoord over deze schrijver en documentaires van hem gezien, maar vandaag ( 25 januari) las ik het levensverhaal van Nick Vujicic:  "LEVEN ZONDER ARMEN EN BENEN'' (2010) Het is nauwelijks te geloven hoe positief Nick nu in het leven staat.Maar hij beschrijft ook zijn worsteling om niet meer te willen leven. Hij reist de hele wereld over om mensen te bemoedigen, ondanks zijn zware handicap. Inmiddels is hij getrouwd en heeft twee kinderen. Een bemoedigend boek om te lezen hoe je met tegenslagen om kan gaan.


zaterdag 2 januari 2016

Humor...

Humor speelt een grote rol in mijn leven. Zonder humor zou ik niet kunnen leven.Want ondanks alle ellende, heb ik mijn gevoel voor humor nooit verloren. Humor relativeert en is een heel goed medicijn voor vele omstandigheden en situaties.In je eentje lachen is meestal niet zo leuk, maar met grote regelmaat lig ik toch in een deuk bij het zien van sommige leuke filmpjes op YouTube bijvoorbeeld. Humor is een groot goed.

Een mooie conference vind ik ook heerlijk om naar te kijken. Toon Hermans is mijn favoriet. Ook zijn boeken zijn voor mij van onschatbare waarde wat zijn humor betreft. Conferences waarin veel wordt gevloekt, platte taal of  onreine taal wordt gebruikt, kijk ik uit principe niet naar.

Het taalgebruik van tegenwoordig vind ik een verloedering van onze nederlandse taal. En dat laat ik mijn huis of slaapkamer niet binnen, ook al kan ik dat soms niet altijd voorkomen.Ik kijk erg selectief' naar sommige praat-programma's op de tv. Maar soms zet ik even het geluid af , vanwege het aanstootgevend taalgebruik.

Als ik daar soms met mensen over praat vinden ze dat raar, maar dat kan me totaal niets schelen.haha.

Helaas begint iedereen het zo langzamerhand heel gewoon te vinden. Maar tenslotte is ieder mens  persoonlijk verantwoordelijk voor datgene wat men wil zien en horen. Dat is niet aan mij om daar een oordeel over te geven.Want ik wil geen moraalridder zijn.

Op oudejaarsavond kon ik kiezen tussen Herman Finkers(is erg goed) of Rob Favier. (christelijke conferencier)  Ik koos voor Rob, want hij deed het fantastisch!!!! Dat was vorig jaar ook al het geval, toen hij zijn tweede oudejaarsavond-conference ten gehore bracht. Helaas kennen vele (ongelovige)mensen hem (nog) niet, maar hij is een topman in zijn vak.

Hij weet mensen (vooral de christenen) een spiegel voor te houden waar je u tegen zegt. En je hoeft niet bang te zijn voor grof taalgebruik. Ik heb dan ook intens van hem genoten, en heerlijk om hem gelachen!!!!!

Humor betekent veel voor me, maar dan wel binnen mijn eigen grenzen!



.

vrijdag 1 januari 2016

Wat gaat 2016 ons brengen?

Ik wens iedereen een gezond en waardevol 2016, waarin je lekker jezelf  zult  zijn en je niet teveel aantrekt van wat mensen van je denken of vinden. Volg je hart en deel uit van datgene wat je blij maakt.

Dat laatste zou dat ook zo graag willen, maar mijn gezondheid laat dat momenteel helaas niet toe. De periodes dat het goed gaat worden steeds korter. En al ben ik erg dankbaar dat ik nog leef na al die jaren, toch zat ik vorige week in een dip, en was al dat lijden ineens spuugzat! Maar mag dat alstublieft? Je hoeft toch niet altijd flink te zijn?Was erg opstandig en had dan ook nergens geen zin meer in. Vechten leek zinloos, want alleen in mijn bed voelde ik me nog een beetje mens.Was te ziek en te beroerd om op mijn benen te staan.Daarnaast kreeg ik ook nog eens hartklachten. (ben trombose en hartpatiënt)

Ook was ik wat opstandig naar God toe en kon niet meer  Bijbellezen of bidden.Gelukkig is daar een trouwe groep mensen die het dan voor mij overneemt. Maar niet alleen nu, ze zijn er het hele jaar door.

Dat heeft een paar dagen geduurd en toen kwam mijn vechtlust weer terug. Ik probeerde weer uit bed te komen. Soms lukte dat en soms ook niet. En ik wist toen één ding: OPGEVEN IS (NOG)GEEN OPTIE!

Dat het niet goed gaat mag duidelijk zijn, maar mijn dip is weg en probeer ik weer te genieten van elke dag die mij gegeven wordt.

Mijn wereldje is momenteel erg klein en ik probeer deze wel weer wat groter te maken. En laat weer (selectief) wat meer mensen toe. Want elk bezoekje was teveel.

En zie, vanmorgen voelde me ik voor het eerst weer wat beter. Uit ervaring weet ik dat dit zomaar weer kan omslaan, maar daar wilde ik niet aan denken. Ik wam vanmiddag van bed af en zag de zon schijnen......Na enig overleg met mezelf besloot ik een eindje te gaan fietsen (!) Wat voelde ik me onvoorstelbaar blij ik dat aandurfde.En wat heerlijk om weer op de fiets te zitten en de koude wind in mijn gezicht en haren te voelen! Ik heb 7 km gefietst en dat was ook genoeg. Met een dankbaar gevoel kwam ik thuis.

Als ik een prestatie lever die niet haalbaar blijkt  te zijn en die ik toch doe, zeg ik altijd tegen mezelf:
Yes Frederika, dat heb je weer knap gedaan. Zo ook vanmiddag dus.....haha.

Met de dag van morgen hou ik me niet bezig. Dat zie het dan wel weer, maar deze dag pakt niemand mij meer af!!!!!!!!!

Goed begin in het nieuwe jaar toch?