vrijdag 29 juli 2016

Gezellig bezoek....

Afgelopen week kreeg ik bezoek van de schrijfster Saskia Schouten. Saskia is niet alleen schrijfster, maar ook boeken recensent van o.a. Boekenmening.nl.

Ik leerde Saskia kennen op een Evangelische Camping hier in de buurt,waar ze momenteel  verblijft met haar man. Zij was ook degene die mij aanspoorde om mijn laatste boekje te schrijven.

Heerlijk om onze liefde voor het schrijven en het lezen van boeken te kunnen delen. Maar ook andere onderwerpen die ons bezig houden. Het werd een zeer gezellige avond, die we helaas wat vroeger moesten afsluiten i.v.m. mijn vermoeidheidsklachten.Maar dat wisten we van tevoren.

Volgende week is op dezelfde camping een braderie, waar Saskia haar boeken gaat promoten.Volgend jaar januari komt een nieuw boek uit van haar uit.Als ik me goed voel ga ik zeker even naar die braderie, ook al ben ik daar niet zo'n liefhebber van. (erg vermoeiend)

Inmiddels ben ik begonnen met de Glivec, in de hoop dat mijn klachten wat afnemen. Een van de klachten is misselijkheid, en daar ben ik niet zo blij mee. Maar als het mijn leven weer een tijd kan rekken, wil ik daar niet teveel over zeuren. Ik ben blij met elke nieuwe dag, en met de ontmoetingen van mensen.

Ik heb net bramenjam gemaakt.En kan haast niet wachten tot de pruimen rijp zijn, om ook daar heerlijke jam van te maken. Maar ook om ze zo op te eten, want ze zijn heerlijk!Ik denk dat de pruimen met drie weken wel rijp zijn. Omdat jam zoet moet zijn, en suiker zeer schadelijk voor kankerpatiënten is, heb ik het voor het eerst op een andere manier klaargemaakt.

De vorige keren deed ik het ook al met veel minder suiker, maar deze keer helemaal zonder, terwijl de jam toch heerlijk zoet is. Hier volgt het recept: Neem een zakje geleipoeder van Van Gilse voor ongezoete jam.
Meng dat door de vruchten, en doe daar wat biologische Agavesiroop bij. (van Aldi) Agavesiroop is een suikervervanger. Doe dat naar behoefte en je hebt een heerlijke jam zonder suiker! Ik maak ook regelmatig gebruik van de  Agavesiroop voor andere gerechten, omdat dit in tegenstelling van andere suikervervangers, geen nare bijsmaak heeft.

Ik deed nog een andere ontdekking, en vond het stom van mezelf dat ik daar niet veel eerder aan had gedacht.Ik besefte ineens dat er het hele jaar door diverse diepvries-vruchten beschikbaar zijn om jam van te maken. Alleen even ontdooien, het recept toepassen en klaar is Kees.

Als de pruimenjam klaar is over een paar weken, kun je rustig langskomen voor een potje jam, als je in de buurt bent. haha.

maandag 25 juli 2016

Nieuwe chemo-pillen

Ik had gehoopt dat ik voorlopig geen nieuwe chemo-pillen (Glivec) zou hoeven te gebruiken. Helaas is dat niet zo, want de korte kuur heeft op langere termijn geen effect. Terwijl ik in het begin weer bruiste van de energie, toen de pillen op waren.

Ik zag er erg tegenop om helemaal naar Groningen af te moeten reizen, omdat mijn oncoloog deze dure medicijnen niet zomaar mag voorschrijven, zonder mij gezien te hebben. En dat is heel redelijk en begrijpelijk.

Dus heb ik geprobeerd om een afspraak te maken. Helaas werd ik niet terug gebeld, zoals  afgesproken was.Na een week maar eens opnieuw gebeld. Bleek mijn oncoloog met vakantie te zijn.Ik heb aangegeven dat ik de medicijnen dringend nodig had, en wel naar een vervanger wilde.

Tot mijn grote vreugde stond  op mijn antwoordapparaat, dat ik de Clivec voor deze keer op kon halen bij mij eigen apotheek.

Zo zie je maar weer dat het in mijn voordeel heeft gewerkt, nu mijn specialist met een welverdiende vakantie is! Juist ook omdat ik een enorme hekel aan reizen heb.En nu met die warmte komt dit natuurlijk helemaal goed uit.

En ik kan voorlopig (hopelijk)weer een jaartje vooruit!

p.s. een dag later bleek dat ik de Glivec toch niet af kon halen bij mijn eigen apotheek. Dat kon wel bij een apotheek in Groningen. Ja, dan kon ik net zo goed naar het UMCG gaan. Na heel veel telefoontjes naar mij en  diverse instanties, heeft een oncoloog-verpleegkundige uit het UMCG het voor elkaar te krijgen dat de medicijnen a.s donderdag thuis bij mij worden bezorgd vanuit een Groninger apotheek.( met dank voor de inzet van deze verpleegkundige)

p.s. Na verschillende telefoontjes bleek dat de medicijnen niet vanuit Groningen, maar vanuit Meppel werden bezorgd. ??????? Nou ja, wat maakt het uit.Ik heb ze in ieder geval en hoefde er niet voor te reizen. Alleen jammer dat er wat minder in zaten dan gewoonlijk. Als ze op zijn, zien we dán wel weer verder.


dinsdag 19 juli 2016

Even geen blog......

Omdat ik een echte buitenmens ben, en het jammer vindt om met dit prachtige weer achter mijn laptop te zitten, een paar dagen geen nieuwe blog. Heerlijk genieten in mijn tuintje met een stapel boeken en tijdschriften heeft even voorrang. Ik denk dat ik zaterdag wel weer present ben....

zaterdag 16 juli 2016

Gebedsverhoring....

Een moeilijk onderwerp om te begrijpen. Waarom verhoort God soms wel en soms niet. Ik heb daar geen antwoord op. Want Gods wegen zijn niet mijn wegen, maar ik wil zo graag mijn gebeden in vervulling zien gaan. Toch  roept God altijd weer op om te blijven volharden in het gebed, ook al zie ik soms daar de zin niet (meer) van in.

In mijn leven zijn vele gebeden verhoord, maar velen ook niet. En ik heb daar meestal vrede mee. God weet wat goed voor mij is, en Zijn genade moet dan genoeg voor mij zijn.

Toch waren er een paar gebeden die ik al jarenlang opzond tot Gods troon. Eigenlijk had ik de moed hiervoor al opgegeven, terwijl ik niet zo gauw opgeef. En toch gingen ineens deze gebeden de afgelopen week in vervulling! Omdat het erg persoonlijk is, kan ik daar niet verder op ingaan, maar ik kon het haast niet geloven.....

De blijdschap hierover is met geen pen te beschrijven. Waarom ik zolang moest wachten weet ik niet, maar dat hoeft ook niet. God zag wel mijn volharding. De rest deed Hij op Zijn manier en op Zijn tijd.

Ik wil hier maar mee aangeven dat volharding in het gebed toch erg belangrijk kan zijn.

donderdag 14 juli 2016

Gezellig op een terrasje...

Onderweg naar de trombosedienst kwam ik een klasgenoot tegen uit het voortgezet onderwijs.We waren geen vriendinnen, maar als we elkaar tegen kwamen hadden we altijd wel een klik. Ze stelde voor om even op een terrasje te gaan zitten voor een kopje thee.(met wat lekkers erbij natuurlijk) Ik wist dat ze weduwe was geworden en veel had meegemaakt. We hadden elkaar in jaren niet meer gezien, en wat is het dan fijn om weer even bij te praten. Juist ook omdat we veel raakvlakken hebben, wat onze karakters betreft. We zaten gelijk weer op één lijn.

Jaren geleden hadden we van diezelfde klas een reünie. We vonden het allebei erg leuk om onze klasgenoten van vroeger terug te zien.Vijf jaar later was er weer een, maar zonder dat we dat van elkaar wisten, hadden we niet de behoefte om weer te gaan. En nu kwamen we elkaar zomaar tegen.

Toen we daar zo samen heerlijk in het zonnetje zaten, en van een heerlijk gebakje smulden,voelde ik me zo intens dankbaar dat ik me zo goed voelde, en dat ik het vol kon houden.Samen hebben we genoten en heerlijk zitten kletsen. We hadden geen van beide de behoefte om diep in te gaan op alles wat ons was overkomen.Heel even hebben we van beide kanten er wel even over gehad. We vonden het veel belangrijker om te vertellen hoe we nu in het leven staan en omgaan met onze tegenslagen. Gesprekken met diepgang vinden we allebei heerlijk,maar we hebben ook veel gelachen. Kortom: het was reuze gezellig!

Voor velen is dit misschien heel gewoon, maar voor mij was het weer een dag met een gouden randje!

dinsdag 12 juli 2016

Chemo-pillen slaan aan!!!!

Het is onvoorstelbaar dat ik weer zoveel energie heb! Gisteren en vandaag waren voor mij topdagen.
Volgens mijn oncoloog, waar ik maar eens per jaar kom, werken de pillen niet, zoals ik ze gebruik. In de loop der jaren is het tegendeel wel bewezen. En eigenlijk kan het me ook niet zoveel schelen, wat zij er van vindt. Suggestie kan het niet zijn, want kanker is kanker.Gelukkig ook nog geen last weer gehad van hartritme-stoornissen.

De chemo-pillen zijn inmiddels op, en ik hoop dat ik me goed blijf voelen, dan hoef ik voorlopig niet naar het UMCG) Voorafgaande aan dat bezoek, ga ik op eigen verzoek, eerst in een scan, dan bekijken de oncoloog en ik samen de uitslag. Maar daar ben ik mentaal nog even niet aan toe. Als het echt niet anders kan, dan moet het wel, want ondanks dat ik me zo goed voel, bemerk ik wel dat de tumor weer actief is.

Als ik me zo goed voel, doe ik zoveel mogelijk boodschappen. Dan hoef ik anderen niet lastig te vallen als er weer mindere periodes zijn. Zo ook vandaag. Helaas maakte ik de fout door mijn tassen vol te stoppen met teveel flessen schoonmaakmiddelen -zeeppoeder - wasverzachter - etc.

En zo kon het zijn dat ik boven aan een roltrap stond, met tassen die zo zwaar waren, dat ik ze niet kon dragen. Ik kon ook niet met mijn winkelwagentje in de lift, want ik ga daar niet graag in. (claustrofobie)
Help......dacht ik. Want de afstand naar de parkeerplaats was een behoorlijk eind.

En zie het wonder gebeurde: Een vriendelijke mevrouw stond samen met mij boven aan de roltrap. Ik heb haar gevraagd of ze een tas van mij wilde overnemen. Maar die lieverd nam alle drie zware tassen van mij over, nadat ik uitgelegd had dat ik ziek was.Ik had best zelf ook een willen dragen, maar dat wilde ze niet.Samen liepen we naar de parkeerplaats en hadden een leuk gesprek

Lieve mevrouw, mocht u dit lezen, (u heeft mijn visitekaartje) dan wil ik u bij deze nogmaals HARTELIJK BEDANKEN voor uw spontane hulp, anders had ik daar nu nog boven aan die roltrap gestaan. (grapje)
(inmiddels weet ik dankzij jouw mailtje,dat je Wiepie H.heet)

Hulp vragen is niet mijn sterkste kant. Maar af en toe moet ik me daar echt over heen zetten, zoals nu. Afhankelijk zijn van andere mensen wil eigenlijk niemand. Maar ik heb in de loop der jaren wel geleerd dat sommige mensen graag helpen, maar dan moet ik het af en toe wel even vragen. Eigenwijs als ik ben, heb ik daar nog steeds moeite mee.Ik help duizendmaal liever een ander........Of ik het ooit zal leren, blijft maar de vraag....

donderdag 7 juli 2016

Chemo-pillen

Vanwege nare (kanker) klachten, ben ik deze week toch maar weer begonnen met chemo-pillen in te nemen, en hopelijk slaan ze aan. De pillen zijn bijna op, en voor nieuwe moet ik helemaal naar het UMCG in Groningen. (kosten van de pillen 2400 euro) Hopelijk is dat voorlopig even nog niet nodig. Want alleen al bij het woord ziekenhuis, gaan mijn haren recht overeind staan.

Wat mij telkens weer verbaasd is het feit, dat de kanker op zich me maar heel weinig bezig houdt, en ik er niet onder gebukt ga. Terwijl er toch vanaf 2009 al een bom in mijn lichaam zit, die elk moment tot een explosie kan komen. Dat deze (bom) zich nog steeds niet heeft uitgezaaid, is wel een heel groot wonder. Juist ook omdat deze op een plek zit, waar zoveel organen samenkomen.

Ik vind het een groot wonder dat ik (haast) elke dag met  vreugde, en een lied in mijn hart de dag mag beginnen, en erg positief in het leven sta. En maar weinig angst of zorgen ken. Terwijl er toch veel redenen tot bezorgdheid zijn.

En al heb ik in de loop der jaren veel moeten inleveren wat veel pijn heeft gedaan, maar wat ik niet meer kan doen. O.a. het zingen in een koor - mensen bezoeken - pastoraal en maatschappelijk werk, en nog zo heel veel meer, toch probeer te kijken naar wat ik nog wel kán! En via mijn laptop kan ik nog heel veel doen.Zij het dan in een wat trage tempo. Een tempo die helemaal niet past bij deze wipstaart. Maar God gaf hierin steeds weer moed - kracht en geduld om het aan te kunnen.

Mijn belangstelling voor alles wat er in deze wereld gebeurt, duurt onverminderd voort. Ik lees twee kranten-opiniebladen en natuurlijk heel veel boeken. (ik heb zelfs nog een halfjaarlijkse abonnement genomen op een christelijk opnieblad, en een nieuw woordenboek aangeschaft, omdat de oude niet meer voldeed)) Dit zeg ik niet om te laten zien hoe flink ik toch wel ben. Beslist niet! Maar ik wil hiermee aangeven dat het leven nog de moeite waard kan is, ook al lijkt de dood misschien heel dichtbij te zijn.

Uitspraak van Maarten Luther: "Als morgen de Here Jezus zou komen, zou ik vandaag nog een boom planten."

Intens genieten zolang het nog kan.......probeer ik dagelijks met Gods hulp in praktijk te brengen.Niet met de dood, maar met het leven bezig zijn, zonder de waarheid uit het oog te verliezen.

Dat ik nog zoveel genadejaren mag ontvangen, ben ik natuurlijk erg dankbaar voor! En daar zijn maar een paar woorden voor nodig: DE VREUGDE DES HEREN IS MIJN KRACHT!


dinsdag 5 juli 2016

Wijze woorden....

Ik las de volgende wijze uitspraken van Wilkin v.d. Kamp:

Let op je gedachten
want je gedachten worden woorden

Let op je woorden
want je woorden worden daden

Let op je daden
want je daden worden gewoontes

Let op je gewoontes
want je gewoontes vormen je karakter

Let op je karakter
want je karakter bepaalt je bestemming

vrijdag 1 juli 2016

Kanker en voedsel

Ik ben geen deskundige op het gebied van voedsel en het krijgen van kanker. Toch ben ik er al heel lang van overtuigd dat het wel degelijk verband heeft met elkaar. Het is al vele jaren geleden dat de omstreden dr. Moerman in beeld kwam. Hij werd toen voor kwakzalver uitgemaakt en kreeg heel wat kritiek over zich heen. Toch had ik toen al het gevoel dat die man wel eens gelijk kon hebben......

Mijn eigen ervaringen op dit gebied bevestigen mijn vermoedens. Wel ben ik er in de allereerste plaats heilig van overtuigd dat God Zijn hand heeft in het feit dat ik nog steeds leef, ondanks dat ik in 2009 al was uitbehandeld voor kanker.

Maar ik heb zelf ook heel veel stappen ondernomen om mijn lichaam gezond te houden.

Ik ben begonnen met zoveel mogelijk biologische producten te eten. ( niet alles)
Eet elke vers voedsel en heel veel groenten en fruit.
Daarnaast ben ik gestopt met het eten van zuivel-produkten  en varkensvlees. (dit laaste ook uit Bijbelse overtuiging) Toch sla ik een gezellig barbercue zeker niet over, want zo vaak komt dat niet voor.
Ook gebruik ik maar weinig suiker en zout. Verder bak en braad ik in olijfolie. Dat deed ik eerder in biologische kokosolie, maar dit blijkt niet zo gezond ze zijn als wel wordt beweerd, bleek uit een documentaire over dit onderwerp.

Ik probeer elke dag te bewegen door te fietsen.
Ook heb ik maar weinig last van stress. Ik slaap heerlijk, en kan alles aan God overgeven. Neem op gezette tijd rust als mijn lichaam dat aangeeft.Ik sta erg optimistisch in het leven, lach graag en veel, ondanks mijn omstandigheden.(natuurlijk is het niet elke dag zo, maar ik blijf nooit ergens lang in hangen).En ik weiger om in een slachtofferrol te kruipen.

Ik rook niet en gebruik geen alcohol of frisdrank.Drink wel veel water.

Laat me graag omringen door mensen waar ik me prettig bij voel, en bij wie ik mezelf mag zijn.
Vriendschappen die me te veel moeiten opleverden, heb ik langzaam af laten vloeien.
Ik mag graag andere mensen blij maken, en laat mezelf ook graag verrassen.
Elke morgen begin ik de dag met God en Zijn woord, en vraag om kracht en moed voor die dag.Meestal word ik met een lied in mijn hart wakker, hoe ziek en naar ik me die dag ook voel.
Ook mijn slechte dagen kan ik overgeven aan God.

Ik gebruik maar heel weinig medicijnen, omdat ik bemerkte dat veel medicijnen me meer kwaad dan goed doen, omdat ik ze niet goed  verdraag.In het verleden heb vaak medicijnen geweigerd, waarvan later bleek dat ik er ook zonder kon.Zelfs de jaarlijkse griepprik sla ik altijd over.Al die chemische troep kan nooit goed zijn voor een lichaam, denk ik dan maar. Jaarlijks overlijden er veel mensen aan medicijn-vergiftiging, of komen daardoor in een ziekenhuis terecht.

Vanwege de pijn gebruik ik heel af en toe morfine. Maar deze hebben nare bijwerkingen.( o.a. verstoppingen) De huisarts en apotheek hebben er al een paar keer op aangedrongen om hiervoor iets in te nemen. Ik los dit liever op een natuurlijke manier op, wat vaak nog lukt ook.Ik zie om me heen zoveel mensen van mijn leeftijd grote bergen medicijnen slikken, zonder zich af te vragen of ze deze wel écht nodig hebben. Ik ga daar zelf heel bewust mee om, en slik zeker niet alles voor zoete koek. Tenzij het écht nodig is natuurlijk.Maar wat is écht nodig.

Op mijn twintigste kreeg ik te horen dat ik een erfelijke longafwijking had, van mijn moeders kant. Ik kreeg twee soorten pufjes mee. Ik heb er nooit gebruik van gemaakt,en heb later maar weinig klachten op dit gebied.En anders had ik vijftig jaar lang al die rommel in mijn lichaam gehad. Zelf nadenken en mijn gevoel volgen, bleek ook deze keer weer de juiste keuze te zijn.

Ik denk dat  door al deze maatregelen, mijn immuunsysteem een enorme boost heeft gekregen. Maar ik wil beslist niet beweren dat dit de waarheid is. Het is mijn eigen waarheid, en heel misschien een tip voor andere mensen.Maar ik ben er wel van overtuigd, dat ik mede door mijn levensstijl nog steeds leef, ook al is het Gods grote genade die hierin voorop gaat!

En in de uitspraak: We gaan niet voor onze tijd, kan ik me niet helemaal in vinden. Als we er een heel ongezonde levensstijl op na houden, kunnen we vast en zeker eerder overlijden dan de bedoeling was.