Diverse onderzoeken....

Ondanks de huidige positieve berichten, ben ik toch bij de huisarts geweest voor klachten die al heel lang gaande zijn.Hartklachten,en enorm veel pijn aan beide benen. Heeft op zich weinig te maken met de kanker (denk ik) Op de klachten zelf wil ik niet zo diep op ingaan,want (zeuren) over ziektes doe ik niet graag. Maar het betekent wel dat ik een paar keer naar het ziekenhuis moet voor wat onderzoeken.

Iets wat ik toch met enige tegenzin doe, omdat ik door de loop der jaren heen allergisch ben geworden voor ziekenhuizen. (te vaak werden mijn klachten niet serieus genomen) Tijdens de controle-gesprekken voor de bestraling voor borstkanker gaf ik dat tig keer aan, maar er werd niet naar me geluisterd, wat mij enorm boos en en verdrietig maakte. (heeft denk ik te maken met mijn dossier, dat klakkeloos door artsen werd overgenomen) Daardoor kon zich een nieuw tumor ontwikkelen van 11cm. (gist-tumor)

Doordat ik telkens maar weer doordramde, werd er met tegenzin door de specialisten, toch onderzoek gedaan.Twee keer kwam op deze manier de kanker aan het licht. (baarmoeder en gistkanker)En de derde keer bij toeval tijdens een bevolkingsonderzoek. (borstkanker)Jarenlang heb ik alle drie keer rondgelopen met hele nare klachten. Dus het is wel begrijpelijk, dat ik niet zoveel vertrouwen meer in artsen heb. (uitzonderingen daargelaten)Ik heb nu een fantastische huisarts.Van de vorige twee huisartsen die (mede) de fouten maakten, kreeg ik geen enkele excuus. Gelukkig heb ik ze kunnen vergeven.

Ik wilde  ik daar niet in blijven hangen, want dan zou ik een verbitterd mens zijn geworden, en dat wilde ik beslist niet!

Mijn dagelijkse fietsrondjes blijven momenteel wat beperkt. Erg jammer, maar het is even niet anders.

Toch blijf mijn ik weg met blijdschap vervolgen, want elke dag is weer mooi meegenomen! Hopelijk komen er nog weer betere tijden, ook al voel ik me momenteel redelijk goed wat de kanker betreft.

Als er aanleiding toe is, worden jullie op de hoogte gebracht. Gelukkig zijn er nog zoveel andere dingen om over te schrijven.

Ik kom regelmatig mensen tegen die me niet zo goed kennen en toch weten dat ik ziek ben, die me dan wat meewarig aankijken met een blik van: Leef jij nog steeds? Ze zouden ook kunnen zeggen: "Fijn, dat je er nog bent!" Helaas is dat niet zo. Soms is het net of ik me moet excuseren voor het feit dat ik nog leef. Nou, mooi niet. Ik weet hoe het zit, en mensen die daaraan twijfelen hebben een probleem, die niet de mijne is.

Want niets is, dat lijkt dat het is. Ja toch?