Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik weer terug ben in de (gewone) wereld. Dat ik weer dingen kan doen, die ik maandenlang niet meer kon.
Dat ik weer in mijn autootje, samen met een vriendin, kan rijden door de bossen van Drente, om te genieten van alles wat daar te genieten valt. Onderweg weer even een softijsje kopen.(de lekkerste die er bestaan)
Heerlijk even zitten op een bankje in het bos, en genieten van de natuur en het geluid van de vogels.
Voor we weg gingen, overviel me ineens een intens gevoel van dankbaarheid, dat ik moest huilen. Want ik had er echt niet meer op gerekend dat ik mijn dierbare natuurplekjes nog weer terug zou zien.
Voor gezonde mensen zijn deze uitstapjes heel normaal, maar voor mij zeker niet. VANDAAR MIJN INTENSE DANKBAARHEID NAAR GOD TOE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten