Omdat mensen graag willen weten hoe het met me gaat even het volgende: Ik schrijf niet zo graag over mijn ziekte, want daar zit ik al de hele dagen in, maar ik bagatelliseer het zeker niet. Ik schrijf liever over andere dingen die mij bezig houden. Mensen begrijpen maar niet dat mijn ziekte me niet zo erg bezig houdt. En toch is het zo.... ( daarom schreef ik het boekje: 'Leven met God én met kanker')
Toch kan ik er niet om heen dat ik ernstig ziek ben. Momenteel kan ik niet zo veel. Ik heb veel pijn, ben erg moe en heb hartklachten. (nog geen uitslag gehad van het het kastje, die 24 uur mijn hartslag registreerde) Slaap heel veel.(gebruik momenteel weer Glivec en af en toe morfine)En heb nog heel veel andere klachten, waar ik liever even niet op in wil gaan
Dankzij de inzet van oncoloog-verpleegkundige van het UMCG in Groningen, wordt de Glivec, (€2400,- per 30 stuks)mij nu per bode toegestuurd, en hoef ik niet helemaal naar Groningen te reizen, wat me normaal een hele dag kost en erg vermoeiend is. Ik kom nog maar zelden in dat ziekenhuis kom voor controle.Wel moet mijn oncoloog deze medicijnen voorschrijven en verantwoorden.Dan wil ze me even zien, wat me erg logisch lijkt. Maar dit is een veel betere oplossing, waar ik erg blij mee ben.
En zo geef ik mezelf al jarenlang af en toe een chemo-kuurtje als ik denk dat het nodig is, omdat ik weet dat het werkt.Ik voel dat feilloos aan.Voor de buitenwereld is dit niet uit te leggen, en dat doe ik dan ook al lang niet meer.Ik denk wel dat ik (mede) daardoor nog steeds leef!
Desondanks probeer ik toch met de kracht van God, positief te blijven, ook al is dat soms best zwaar. Als ik in bed lig en lichamelijk niet veel kan, kan ik altijd nog bidden. Daar word ik dan erg blij van. Want er is nog zoveel om voor te bidden.......
Toch ben ik er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die over ons (mij) geopenbaard zal worden.(Romeinen 8:18) In zware dagen kan ik soms zo verlangen naar deze heerlijkheid!
God brengt nog steeds mensen op mijn weg, die ik mag vertellen van de liefde van Christus. En soms denk ik wel eens dat mijn ziekte ter ere Gods is, ook al weet ik dat Hij kan genezen. Juist in mijn ziek zijn bereik ik meer mensen, dan in al die jaren toen ik nog gezond was.Omdat ik zo positief in het leven sta, is dat een mooie gelegenheid om te vertellen hoe dat komt.
Als het even kan, pak ik mijn fiets en ga en stukje fietsen. Soms moet ik na korte tijd alweer naar huis omdat het niet gaat, maar ik blijf het proberen. Afgelopen week had ik op een middag de fiets al buiten gezet, maar moest deze weer binnen zetten omdat het niet ging. Ik leg me daar gelijk bij neer, want anders zou ik wel eens gefrustreerd en verbitterd kunnen raken. En dat is wel het laatste wat ik wil.
In al die jaren dat ik ziek ben, fietste ik meestal zo'n 4 of 500 km. Maar ik zag tot mij verbazing dat er dit jaar al 1000 km op de teller staat, (????) terwijl het afgelopen jaar één van de slechtste jaren is, wat mijn gezondheid betreft.Het is niet te verklaren, maar ik kan er alleen maar erg dankbaar voor zijn.
En hoe raar het misschien ook klinkt, maar nog steeds word ik elke morgen wakker met een lied in mijn hart.Want de vrede en vreugde van God is en blijft mijn kracht!!!!!!En wat er dan ook nog staat te gebeuren:
IK BEN VEILIG IN GODS ARMEN!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten