Ik kom maar zelden bij de huisarts, ondanks dat ik heel goed met haar overweg kan. Want als ik erg ziek ben, heeft het weinig zin om contact op te nemen, want dan kan ze maar zo weinig doen. Ze had me een paar maanden geleden voor het laatst gezien, toen het zo slecht met me ging.
Vanmorgen moest ik even bij haar zijn voor een kleinigheid ,en ze was zeer verbaasd dat ik er zo goed uit zag! Ze zei dat wel een paar keer. Ik heb eerlijk tegen haar gezegd, dat deze genezing het werk van God is geweest op het gebed, door een vriendin.Hoe ze daar tegenover stond weet ik niet niet, maar ze nam me daarin wel serieus.
Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een heel ander gezicht, dan een paar weken geleden. Toch voel ik wel dat de tumor niet weg is, maar daar zal God Zijn bedoeling mee hebben. Een bedoeling, die ik toch nooit zal kunnen begrijpen. En dat hoeft ook niet. Als ik God zou begrijpen, zou Hij net zo klein zijn als ik.....
Samen verheugden de huisarts en ik ons over deze onverwachte wending.......
Verder ben ik enorm dankbaar dat ik in een land leef, waar ik mijn geloof mag belijden en beleven in alle vrijheid. Ik kreeg een boek in handen die me enorm raakte: (zie boeken)
Het gaat over een moslim- meisje die zich tot het christendom bekeert. Daar moest ze een zeer hoge prijs voor betalen.En ook al wordt ze door haar vader met de dood bedreigd, ze blijft volharden in de God van de Bijbel.Onvoorstelbaar moedig meisje......
Ik weet echt niet of ik wel zo moedig zou zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten