Gods stem verstaan.....

Ik was nog maar een kind toen ik al met God aan het praten was, ondanks dat ik in een ongelovig gezin werd grootgebracht. Af en toe sprak God ook terug. En dat is mijn hele leven verder zo gebleven.

Voor mij is het heel (normaal) dat God tegen me spreekt in de vorm van Zijn woord- Zijn Geest - omstandigheden, gevoel en verstand.Al is dat wel een weg geweest van goed luisteren en stil zijn.Een echt leerproces dus. Maar zo gauw God spreekt, herken ik Zijn stem uit duizenden, en bemerk al heel gauw of het mijn eigen gedachten zijn, of dat het Zijn stem is.En voor mij het duidelijke bewijs dat God écht bestaat!

Sommige mensen vinden dat maar heel raar en zweverig.Maar dat is het zéker niet, want ik ben een vrij nuchter mens.

(het rare is dat vele mensen wel geloven en kijken naar al die afschuwelijke,waarzeggende en misleidende programma's op de tv. Waar ze handen vol geld aan uitgeven, terwijl ze bedonderd worden waar zij bij staan, of liever gezegd, zitten)

In 2009 sprak God heel duidelijk de woorden: "Je zult binnenkort nog niet overlijden, want ik wil je nog voor vele mensen tot een zegen stellen." Deze woorden kwamen vlak nadat ik uitbehandeld was voor kanker. Ik dacht eerst dat  dat het mijn eigen gedachten waren, want ik wilde natuurlijk graag leven!( te lezen in mijn boekje: Leven met God en mét kanker, (2010) Tot drie keer toe heb ik om een bevestiging gevraagd en kreeg deze ook. Daarna is alles precies zo uitgekomen zoals God het gezegd heeft. (te lezen in mijn boekje: Gods droom komt uit.(2015)

Later werd het ook nog een paar keer bevestigd door woorden uit de Psalmen 118: 17 en 18, waar staat: Ik zal niet sterven, maar leven en ik zal de daden des Heren vertellen. De Heer heeft mij zwaar gekastijd,(beproefd) maar aan de dood heeft Hij mij niet overgegeven.
Psalm 9:15 : Gij, die mij opheft uit de poorten des doods, opdat ik verhale al Uw roemrijke daden.
Psalm 16:10: Want Gij hebt mijn ziel niet prijsgegeven aan het dodenrijk, nog laat Gij uw gunstgenoot de groeve zien.
Psalm 30: 4: Here, Gij deed mij opkomen uit het dodenrijk. Gij hebt mij leven gegeven, zodat ik niet in de groeve nederdaalde.

Alhoewel deze losse zinnen misschien niet helemaal in de juiste context staan, hebben ze me toch erg bemoedigd.

Afgelopen donderdagmorgen sprak God opnieuw.

Ik lag de hele week al doodziek in bed, en dacht werkelijk dat dit het begin van het einde zou zijn.(voor de zoveelste keer in de afgelopen jaren) En ik had daar vrede mee, ook al wordt mijn geloof daardoor wel voortdurend op de proef gesteld.Ik leef graag, maar af en toe kan het lijden zo zwaar zijn, dat ik ernaar verlang om naar Het Vaderhuis te gaan.De plaats waar ik God zal ontmoeten,die ik heb leren kennen door Zijn Zoon Jezus Christus, maar ook de plaats waar al mijn lijden dan voorbij zal zijn.

Ik wilde graag opstaan, maar dat lukte niet. Ineens sprak God: "Ga je bed uit en zalf je met olie",  (beschreven in Jacobus 5: 14-15) (later moest ik denken aan het gedeelte uit de Bijbel, waarin Jezus tegen een zieke man zegt: "sta op en wandel," (Math: 9:5) Heel af en toe zalf  ik mijzelf met olie, (uit Israël) maar alleen als God het zegt. Omdat ik geen lid meer ben van een kerk kan ik dus geen oudsten roepen, zoals de Bijbel dat voorschrijft. Maar schijnbaar kan het zo ook, want er gebeuren altijd geweldige dingen na die tijd.

Ik strompelde uit bed,omdat ik  God wilde gehoorzamen, ook al stond ik te trillen op mijn benen van zwakte.Ik heb eerst het gedeelte uit Jacobus 5 gelezen, mijn zonden beleden, en mij daarna gezalfd met olie  in de naam van de Vader-Zoon en de Heilige Geest.(soms vier ik daarbij ook nog wel eens het avondmaal in de vorm van brood en wijn, maar dat deed ik deze keer niet)

Terstond vertrok zich het wonder. God genas mij niet van mijn kanker, maar ik voelde de kracht en liefde van Zijn aanwezigheid op een wonderbare wijze.En kon ik (alles) weer doen wat ik normaal deed. Wat een ONVOORSTELBARE GENADE! Ik kon God alleen maar danken en moest huilen van dankbaarheid! Ik ben zeker niet genezen van mijn kanker, alhoewel ik geloof in de genezende kracht van het gebed.Vele klachten zijn gebleven, maar ik ben er zo langzamerhand wel van overtuigd geraakt dat God mijn ziekte gebruikt om te mogen getuigen van Hem!

Want regelmatig heb ik wel eens de vraag gesteld: "Ja, maar God, als U mij nou gezond maakt, dan kan ik toch nog veel meer voor U doen?" Dan kreeg ik steeds als antwoord: LAAT MIJN GENADE JOUW GENOEG ZIJN. Dat is Zijn uitspraak en daar moet ik het mee doen. (om het met de wereldse termen van de rijdende rechter te zeggen)

En wat (kerk)mensen, predikanten of theologen hier van vinden of denken, raakt me niet zo.Ik moet God meer gehoorzamen dan de mensen.Dit is gewoon niet uit te leggen, want ik begrijp het soms zelf ook allemaal niet, laat staan een ander. Wat wel uit te leggen valt is dit: Ik wil alleen maar God volgen en Hem gehoorzamen.Ik hoef geen antwoord op mijn waarom vragen, want die geeft Hij meestal niet.Gewoon op Hem blijven vertrouwen is voor mij het antwoord, ook al is en blijft dat soms erg zwaar.

Hoe het verder gaat weet ik niet, maar daar maak ik me ook niet zo druk over. Ik leef per dag en zie morgen wel weer! Carpe Diem! (deze woorden stonden op een prachtige sleutelhanger, die me werd toegestuurd op mijn verjaardag)Ik heb zelfs alweer even in mijn autootje rond kunnen tuffen......Onvoorstelbaar, want daar zag het zeker niet naar uit.

In zware tijden is het fijn dat mensen er voor me willen zijn. Drie dierbare vriendinnen deden de afgelopen week mijn boodschappen, want niemand kon vermoeden dat ik daar later zelf weer toe in staat zou zijn. (dankjewel dames!)

Maak u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben.
Matteüs 6 vers 34.