Soms zijn er dagen die ik omarm maar de meeste niet, wat mijn ziekte betreft. Omdat ik er niet ziek uitzie en vrolijk overkom, denken mensen dat het goed met me gaat. Helaas is dat niet zo. Ik omarm elke dag wel op een andere manier, en mensen die mijn blog lezen merken dat ook wel.Want ondanks alles kan ik nog van heel veel mooie dingen genieten.
Gisteren had ik een redelijke goede dag, en was ik gelukkig in staat om een lezing bij te wonen van mijn dierbare vriendin Thea Westerbeek. Zij sprak op de Christenvrouw. Helaas ging het geplande etentje bij mij thuis niet door, vanwege familieomstandigheden van Thea. Maar elkaar even zien, een kort praatje maken en even knuffelen was ook goed. Ik kreeg van haar boek van Reinier van de Berg over het weer. Ik heb niet zoveel met het weer, maar de plaatjes zijn prachtig!
s Middags viel er opnieuw een boek op mijn deurmat. Alvast voor mijn verjaardag van a.s.maandag, van mijn dierbare vrienden Gerrit en Tjitske Sikkema. ( El Shaddai door Eva Wongsosemito)En dan merk ik maar eens weer hoe kostbaar al mijn dierbare contacten en vrienden zijn. En er komen ook nog steed s nieuwe mensen bij. Wiepie is er één van.We hebben een waardevol contact via de mail. Ik ben blij met haar.
p.s Inmiddels heb ik het boek El Shaddai ( de God die alles kan) uitgelezen. (13 nov.) Het is een prachtig boek. De schrijfster, die niet gelovig is opgevoed, werd op een geweldige manier door God aangeraakt en gebruikt in Zijn Koninkrijk. Haar Godsvertrouwen speelt daar een enorme rol in. Voor mij waren vele dingen in het boek herkenbaar. Er waren veel overeenkomsten.
Naarmate ik langer ziek ben, haken er ook wat (vrienden) af en laten niets meer van zich horen. Erg verdrietig, maar wel waar. Toch blijf ik daar niet lang in hangen, want dat is verspilde energie.
Het is heerlijk om dingen met elkaar te kunnen delen. Op mijn blog doe ik dat maar gedeeltelijk, want
ik voel ook niet zo de behoefte om steeds mijn klachten op mijn blog te zetten, want dan kan ik elke dag wel gaan zitten (zeuren) Af en toe maak ik een uitzondering, omdat ik dat beloofd heb aan mensen.
Omdat ik steeds meer pijn op andere plaatsen in mijn lichaam krijg, heb ik af en toe het vermoeden dat de kanker zich aan het uitzaaien is.(maar ik kan er naast zitten) Om daar zekerheid over te krijgen zou ik via de huisarts een scan-onderzoek moeten aanvragen. Maar daar schiet ik niet zoveel mee op. Want de tumor die er al zit, en voor mijn gevoel ook weer aan het groeien is,veroorzaakt veel pijn. Deze zit toch al op een onbereikbare plaats,en begint steeds meer tegen mijn linker nier aan te drukken.
Daarbij komt nog dat ik erg veel last heb van claustrofobie. Het maken van een scan was in het verleden een drama voor me.(voor mijn behandelde artsen ook) En waarom zou ik mezelf deze ellende opnieuw aan doen?
Ik vier mijn verjaardag in een hele kleine kring, ook al zou het misschien wel eens de laatste kunnen zijn. (maar bij mij weet je het maar nooit, want dat dacht ik 7 jaar geleden ook al ha.ha) Maar ik zie op tegen al die drukte, want mijn verjaardag is elk jaar weer een ware invasie van heel veel lieve mensen.
MAAR IK BLIJF HOE DAN OOK, ELKE DAG HET LEVEN VIEREN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten