Bemoediging....

Afgelopen week werd  maar weer eens duidelijk hoe belangrijk mensen voor je kunnen zijn. Toen ik maandag terug kwam van de bieb lag er een briefje in de deur, dat er een pakje was afgeleverd bij de overbuurvrouw. Ik verwachtte helemaal geen pakje.

Tot mijn grote verrassing had iemand mij zomaar een mooi boek gestuurd, via Bolcom. Er zat er mooie kaart bij met een bemoedigend schrijven. Aan de voorkant stond: Speciaal voor jou.... Ik was diep geroerd en heel erg blij met dit gebaar van Annelot. Zij betekent veel voor me, (andersom ook) En ook al is ze nog maar 19 jaar, ze is erg wijs en sociaal voor haar leeftijd.En ze houdt zelf ook veel van lezen.

Diezelfde middag kwam er en dierbare vriendin een kopje thee drinken. Ook zij had een lief cadeautje meegenomen in de vorm van een prachtig gekleurd conservenblik,gevuld met chocolade-eitjes. Versierd met gekleurde linten. Tot mijn verbazing stond daar dezelfde tekst op: Speciaal voor jou.

Daarnaast kreeg ik nog een heel lief en waardevol telefoontje van mijn dierbare zoon Edwin. Mijn dag kon niet meer stuk! Juist ook, omdat ik die dag een topdag had gehad met weinig pijn. Dat ik de volgende dag weer een hele slechte dag zou hebben, kon ik toen nog niet weten.

Omdat ik er niet ziek uit zie en maar weinig laat merken hoeveel pijn ik soms heb, denken mensen vaak dat het wel goed met me gaat. Maar ze moesten af en toe eens weten.....Om nog maar te zwijgen van de nare bijwerkingen van de medicijnen. Meestal laat ik  mensen maar in die waan, want ik heb weinig behoefte om over mijn ziekte te praten met mensen, die na een paar minuten alweer over zichzelf beginnen.

Mensen die écht om me geven blijven oprecht meeleven, ook al heb ik niet zo vaak de behoefte om over mijn ziekte te praten. Andersom blijf ik ook energie in hen steken als het kan, want eenrichtingsverkeer werkt niet in een vriendschap.

Een paar (vriendinnen) laten het om onduidelijke redenen totaal afweten. Erg verdrietig, maar ik kan ze gelukkig steeds beter los laten.

En als ik dan aan afgelopen maandag denk, en daarnaast aan al die lieve mailtjes en telefoontjes van al die dierbare mensen die er wél voor me zijn, dan voel ik me een zéér rijk en gezegend mens!!!!!!!!

p.s. In het nieuwe Paasnummer van de Elisabethbode staat een interview van mijn dierbare vriendin en (lease-dochter )Martine. Wel heel toevallig dat ikzelf met Pasen twee jaar geleden, ook in datzelfde blad een interview heb gegeven. Martine en ik zijn allebei ijdel en trots genoeg hoor, toen we onze hoofden levensgroot op de voorkant zagen afgebeeld.haha.

En dat daarnaast de hoofdredacteur van datzelfde blad, ook nog eens een dierbare vriendin van me is geworden in de loop der jaren, maakt  het plaatje helemaal compleet!