Gelukkig gaat het weer wat beter. Mijn energie komt langzaam weer wat op gang. Daar ben ik dan zó blij mee, dat ik dan wel weer van alles wil gaan doen. Dat doe ik dan dus ook, zij het in beperkte mate. Waarom de dagen bij kanker patiënten zo wisselend zijn heb ik geen antwoord op, en ik zoek er ook niet meer naar. Gewoon genieten van de dagen dat het (goed) gaat is voor mij veel belangrijker.
Afgelopen zondag hoorde ik via internet een preek waar ik veel aan heb gehad. Er werd gepreekt over de stormen die ons leven soms zo kunnen beheersen. Vaak zien we dan teveel op de omstandigheden, en niet op God. Dan kan je wegzinken in de golven,en kopje onder gaan. Ons levensbootje schommelt vaak alle kanten op. Terwijl we weten dat als God aan boord is, we niets hebben te vrezen.En we overeind kunnen blijven in de zwaarste storm.
Ik denk dat ik (onbewust) ook teveel bezig was om meer naar de golven te kijken dan naar God. (hoe begrijpelijk misschien ook) En het was net of God mij door die preek heen mij liet zien, dat ik niet teveel naar de golven (omstandigheden) moest kijken, maar meer naar Hem. En mijn vertrouwen nog veel meer moest richten op Zijn beloftes, liefde en kracht.
Deze preek heeft mij erg bemoedigd, en ik ben zeker van plan om de woorden van de preek in de praktijk te brengen. Mijn omstandigheden kan ik niet veranderen, maar mijn houding en vertrouwen naar God toe wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten