Elke dag moet ik leven met mijn beperkingen.Mijn geloof, optimisme en humor,zijn dierbare hulpmiddelen om vol te houden. Toch is elke dag soms een worsteling om door te komen. Eerder waren er vele dagen dat ik me (goed) voelde, maar die dagen worden steeds minder, helaas.Natuurlijk ben ik blij dat ik nog steeds leef, maar zo heel af en toe verlang ik toch wel naar de hemel.
Ik wilde gistermorgen wat boodschappen doen en even naar de bieb. Ik had mijn tas met boeken en tijdschriften al klaar gezet, maar nadat ik wat boodschappen had gedaan, kon ik niet meer naar de bieb.
Toch heb ik in de loop der jaren wel geleerd om me daarbij neer te leggen. Dat ik ook wel eens uitbarst in een huilbui van onmacht vind ik normaal, want dat mag toch? Toch blijf ik daar nooit lang in hangen, want dan zou ik opgeven, en dat ben ik voorlopig nog niet van plan......Niet kijken naar wat ik niet meer kan, maar naar wat ik nog wél kan.
Vanmorgen opnieuw een poging gewaagd om naar de bieb te gaan. Dat lukte pas laat in de morgen, maar ik bleef me beroerd voelen en pijn houden. Toch heb ik weer een grote voorraad boeken en tijdschriften mee kunnen nemen. Ik had o.a. het nieuwste boek van Connie Palmen laten reserveren: 'Jij zegt het'.
Ben erg benieuwd naar de inhoud......(nadat ik het gelezen had, viel het me erg tegen)
Momenteel lees ik een (oud) boek van Anne v.d. Bijl. 'Een leger van Licht'. Wat een fantastische moedige en dappere man is dit. Zelfs nu nog reist hij op hoge leeftijd de wereld rond om zijn Passie en Missie te delen met mensen uit allerlei culturen.En daar waar geen enkele andere christen toegang krijgt, krijgt hij die wél!
Zijn leven is heel vaak in gevaar geweest, maar zijn vertrouwen op God stond altijd voorop. Duizenden Bijbels heeft hij naar dié landen gesmokkeld, waar deze streng verboden waren om te lezen.En op wonderlijke wijze wist hij altijd weer aan zijn vijanden te ontkomen.
Chapeau voor deze man! Daar wil hij echt niets van weten, maar bij deze doe ik het toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten