Ik wens iedereen een gezond en waardevol 2016, waarin je lekker jezelf zult zijn en je niet teveel aantrekt van wat mensen van je denken of vinden. Volg je hart en deel uit van datgene wat je blij maakt.
Dat laatste zou dat ook zo graag willen, maar mijn gezondheid laat dat momenteel helaas niet toe. De periodes dat het goed gaat worden steeds korter. En al ben ik erg dankbaar dat ik nog leef na al die jaren, toch zat ik vorige week in een dip, en was al dat lijden ineens spuugzat! Maar mag dat alstublieft? Je hoeft toch niet altijd flink te zijn?Was erg opstandig en had dan ook nergens geen zin meer in. Vechten leek zinloos, want alleen in mijn bed voelde ik me nog een beetje mens.Was te ziek en te beroerd om op mijn benen te staan.Daarnaast kreeg ik ook nog eens hartklachten. (ben trombose en hartpatiënt)
Ook was ik wat opstandig naar God toe en kon niet meer Bijbellezen of bidden.Gelukkig is daar een trouwe groep mensen die het dan voor mij overneemt. Maar niet alleen nu, ze zijn er het hele jaar door.
Dat heeft een paar dagen geduurd en toen kwam mijn vechtlust weer terug. Ik probeerde weer uit bed te komen. Soms lukte dat en soms ook niet. En ik wist toen één ding: OPGEVEN IS (NOG)GEEN OPTIE!
Dat het niet goed gaat mag duidelijk zijn, maar mijn dip is weg en probeer ik weer te genieten van elke dag die mij gegeven wordt.
Mijn wereldje is momenteel erg klein en ik probeer deze wel weer wat groter te maken. En laat weer (selectief) wat meer mensen toe. Want elk bezoekje was teveel.
En zie, vanmorgen voelde me ik voor het eerst weer wat beter. Uit ervaring weet ik dat dit zomaar weer kan omslaan, maar daar wilde ik niet aan denken. Ik wam vanmiddag van bed af en zag de zon schijnen......Na enig overleg met mezelf besloot ik een eindje te gaan fietsen (!) Wat voelde ik me onvoorstelbaar blij ik dat aandurfde.En wat heerlijk om weer op de fiets te zitten en de koude wind in mijn gezicht en haren te voelen! Ik heb 7 km gefietst en dat was ook genoeg. Met een dankbaar gevoel kwam ik thuis.
Als ik een prestatie lever die niet haalbaar blijkt te zijn en die ik toch doe, zeg ik altijd tegen mezelf:
Yes Frederika, dat heb je weer knap gedaan. Zo ook vanmiddag dus.....haha.
Met de dag van morgen hou ik me niet bezig. Dat zie het dan wel weer, maar deze dag pakt niemand mij meer af!!!!!!!!!
Goed begin in het nieuwe jaar toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten