Vorige week vroeg ik me een paar dingen af:
Waarom schrijf ik een blog?
Waarom zit ik op Twitter?
Waarom heb ik gedichten op de christelijke gedichtensite gezet?
Wil ik me zelf graag profileren?
Heel eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit bij nagedacht, omdat ik het gewoon vanuit mijn hart doe.
Daarnaast wil ik via mijn blog mensen op de hoogte houden wat mijn ziekte betreft,ook al het is zeker niet mijn bedoeling om alleen dáár maar over te schrijven, omdat er naast mijn ziek zijn, ook nog zoveel andere dingen belangrijk voor me zijn.
Ik wil mensen graag deelgenoot maken van mijn gevoelen en emoties, maar ook een stukje humor met ze delen .Hoeveel volgers ik zou krijgen dacht ik helemaal niet aan, want ik heb liever één volger waar ik iets voor mag betekenen, dan duizend vluchtige volgers die gewoon het internet afstruinen op zoek naar ??????
Mijn blog wordt maandelijks door meer dan 500 mensen gelezen in 19 landen.
Ook zie ik met genoegen het aantal volgers op Twitter stijgen. En tot mijn grote verbazing zag ik dat mijn vijf gedichten die op de christelijke gedichtensite staan, maar liefst meer dan 12000 keer zijn bekeken. Eén gedicht springt daar echt uit. Het is een rouwgedicht, die inmiddels 5763 keer is bekeken.(mijn gedichtenbundel: Waar het hart vol van is, kwam uit in 2010)Af en toe bereikt mij het bericht dat dit gedicht werd voorgelezen in een rouwdienst, of gebruikt werd op een dankbetuiging van een rouwkaartje.Daar kan ik dan heel stil en dankbaar van worden.En ik ben ijdel genoeg om daar ook trots op te zijn. En wat een zegen om op deze manier mensen te mogen steunen in hun rouw en verdriet.
Dat doet wel wat met me.Want wie zijn al deze mensen, en wat is hun motivatie om mijn blog te lezen? Natuurlijk kom ik daar nooit achter en dat hoeft ook niet.Toch zijn daar waardevolle contacten uit voortgekomen van mensen die ik niet kende, en waarmee ik inmiddels een fijne band aan het opbouwen ben.
Ik wil zelf ook graag bemoedigd worden en leren van mensen die op internet staan. Heel bewust volg ik daarom mensen op Twitter, die echt iets te zeggen hebben, en volg ik bloggers die mijn hart raken. Daarnaast zijn er talloze fijne site's om te bezoeken. Facebook is niet mijn ding......
Mijn diepste en grootse verlangen is en blijft, dat ik mensen wil bemoedigen -vertroosten - en een beetje blij wil maken! Maar bovenal vertellen dat er een God is die leeft, zonder opdringerig te willen zijn. Dat ik dat wereldwijd mag en kan doen is dan mooi meegenomen, en vervult mij met grote dankbaarheid!!!! Getallen zijn van ondergeschikt belang in deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten