dinsdag 31 mei 2016

Hartkatherisatie

De ingreep op zich voelde ik maar weinig van door de verdoving. Maar ik merk vandaag dat ik erg van slag ben door alles wat er omheen gebeurde. Dat had ik niet verwacht, want ik ging vol vertrouwen en goede moed naar het ziekenhuis.En nog wel met een lied in mijn hart: Veilig ben ik in Jezus armen, veilig ben ik bij Hem. Toch was het voor mij erg zwaar.

Ik wil liever niet in details treden, maar het heeft met mijn verleden te maken. Een verleden waarvan ik dacht dat ik het wel een plekje had gegeven. Maar soms maakt een mens zulke vreselijke dingen mee, die af en toe de kop opsteken. En o.a. een ziekenhuisopname is voor mij erg traumatisch.

Toch wil ik er niet al te dramatisch over doen, want ik weet uit ervaring dat het heel binnenkort vanzelf weer over gaat.En ik hoef toch ook altijd niet optimistisch en vrolijk te zijn?

Gelukkig zijn er geen verstoppingen  naar het hart toe gevonden. Daarmee zijn mijn klachten natuurlijk niet verdwenen. Want ik ben en blijf wel hartpatiĆ«nt met hartritmestoornissen en een lekkende hartklep. En ook nog eens een terminale vorm van kanker.Binnenkort volgt een gesprek met de cardioloog hoe het verder moet.

Ik moet de eerste veertien dagen heel rustig aan doen, i.v.m. een eventuele nabloeding.Ik mocht zelfs vandaag niet eens normaal de trap op lopen, maar tree voor tree met twee voeten tegelijk. Soms vergat ik dat even en was zo maar weer boven.Maar ja, ik ben nu eenmaal een spring in het veld.haha.

Gelukkig heb ik hier stapels boeken en opiniebladen liggen. En ik kan hiermee heerlijk onder de parasol van genieten. Dat is wel vol te houden.

Tevens wil ik alle mensen bedanken voor hun liefde -steun en gebed. Jullie zijn voor mij onmisbaar!!!!!!
Mail en post is van harte welkom! Telefoon is nog te vermoeiend.......

mail: schriever1@hotmail.com

1 opmerking: