Ik koester mijn vriendschappen. Sommige zijn intens en anderen wat minder. Beiden zijn ze kostbaar. En juist in periodes van pijn, verdriet en lijden zijn ze van onschatbare waarde. Maar ook in momenten van vreugde.
Gisteren nam mijn dierbare vriendin en lease-dochter Martine de moeite om mij te bezoeken. Ze woont in Biddinghuizen en ik Nieuw-Buinen (dr) We hebben een fantastische dag gehad. Samen heerlijk bijgepraat en gegeten. Toen ze gisteravond vertrok hebben we de dag afgesloten met dankgebed, maar ook met een lied, omdat we allebei zo van zingen houden. (ze mailde vanmorgen dat ze gisteravond in een sneeuwstorm terecht was gekomen, en dan is het maar goed dat ik dat niet wist)
Onze leeftijdverschil speelt geen enkele rol. Martine heeft de leeftijd van mijn dochter, die ik helaas door mijn echtscheiding ben verloren.En al kan ze natuurlijk mijn dierbare dochter nooit vervangen, ze maakt wel veel goed. Af en toe speel ik voor lease-moeder, maar meestal zijn we gewoon dikke vriendinnen.
Toen Martine nog als boswachter werkte en woonde in het Drentse Eext, (20 minuten rijden) zagen we elkaar vaker. Maar de afstand van nu doet niets af aan onze vriendschap. Een uurtje kletsen en lachen door de telefoon doe we dan ook regelmatig.
Martine is een vrouw met vele gaven en talenten. Maar ik hou niet van haar om wat ze doet, maar om wie ze is! Open - eerlijk en spontaan. En ik ben ontzettend trots op haar!
Als je wilt weten hoe talentvol Martine is en waar ze mee bezig is, tik dan haar naam in, dan kom je er wel achter: Martine Dubois.
Wat een lief eerbetoon aan deze vriendin. Fijn dat jullie zo genoten hebben.
BeantwoordenVerwijderen