vrijdag 5 augustus 2016

Oude boeken....

Meestal lees ik een boek nooit voor de tweede keer. Maar af en toe kom ik nog wel eens boeken tegen in een tweedehands-boekwinkel- of op een boekenmarkt, die ik meer dan dertig jaar al eens heb gelezen.

Zo kreeg ik het boekje in handen van Lydia Buksbazen: De wonderen houden nooit op. De naam van de schrijfster kwam me bekend voor. En ineens wist ik weer dat ik dit boek in een ver verleden al eens had gelezen. Ik wist er niet zoveel meer van. Het boek was een vervolg op: Zij zochten een stad. Inmiddels heb ik beide boeken aangeschaft en opnieuw gelezen. Het laatste boekje werd is in 1972 uitgegeven door de Internationale Raad Van Christelijke kerken. Maar het had ook in deze tijd geschreven kunnen zijn. Het gaat over vluchtelingen - Jodenhaat -Jodenvervolging  en Antisemitisme. Maar ook vonden vele Joden  de Messias als hun persoonlijke Redder. Een zeer actueel boek dus......

Zo wilde ik ook het boek van Catherine Marshall nog wel eens opnieuw lezen: Morgen zie ik je weer, waarin ze het levensverhaal vertelt van haar man, de predikant Peter Marshall. Maar het bleef er steeds bij. En gisteren zag ik op de markt bij een boekenstand het boek ineens liggen voor een paar euro.Het zag er nog netjes uit. Dolblij heb ik het meegenomen.

Helaas bleek later tijdens het lezen dat dit boek me minder boeide dan ik had gedacht, omdat het erg langdradig is. Ik heb dan ook veel bladzijden overgeslagen.En als ik in een boek begin met bladzijden over te slaan, weet ik wel waar het eindigt. Daarbij wil ik zeker niets afdoen aan de geweldige bediening van Peter Marshall.

Dat wordt heerlijk lezen in het weekend. Daarnaast heb ik ook nog andere plannen, maar ik weet niet of dat door kan gaan.

Want mijn gezondheid laat wel wat te wensen over.Moest vanmorgen een verjaardag afzeggen, want ik niet zo gauw doe. Ben af en toe erg moe - slaap veel  -  heb pijn  - en ben af en toe misselijk -  daarnaast aanvallen van vervelende transpiratie. Het zijn de nare bijwerking van de morfine en Glivec.Ook heb ik niet meer  zoveel zin in eten als normaal. Maar daar verzet ik me tegen, want goed blijven eten en bewegen (fietsen) heeft bij mij een hoge prioriteit. En ondanks alles, heb ik dit jaar toch veel meer gefietst dan het jaar daarvoor.Terwijl ik me toen stukken beter voelde.

Maar mijn geloof -optimisme en humor blijven mij volgen al de dagen van mijn leven! En ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen!





Geen opmerkingen:

Een reactie posten