Gezelligheid zit voor mij niet in materie, maar veel meer in een bloemetje of kaarsje op tafel met daarnaast een pot thee op een waxinelichtje. Ook vind ik gezelligheid in de ontmoeting met mensen waar ik een goed gesprek mee kan voeren. Praten over koetjes en kalfjes is niet zo mijn ding. Ik ga graag de diepte in, maar daarnaast lach ik ook graag met mensen. De slappe lacht krijgen vind ik heerlijk!
Natuurlijk vinden er ook gesprekken plaats die niet zo gezellig zijn, omdat het onderwerp zwaar en beladen kan zijn, maar dit even terzijde.
Ik kom regelmatig in huizen waar veel luxe dingen staan, maar waar een bloemetje op de tafel ontbreekt, dan ontbreekt er voor mij iets.Vaak hoor ik dan de opmerking dat bloemen zo gauw dood gaan, of men vindt het zonde van het geld. Het is maar wat je belangrijk vindt, en iedereen hoeft natuurlijk ook niet zo te denken als ik.
Ik kan me nog zo beroerd of ziek voelen,maar er staan altijd bloemen op tafel. Ook al lig ik de hele dag boven in bed, als er dan geen bloemen op tafel staan als ik even beneden kom, bel ik gelijk even iemand om bloemen voor me op te halen. Een huis zonder bloemen, is voor mij als een huis zonder verwarming.
Ik hou van gastvrije mensen die je het gevoel geven, dat als je hun huis binnenstapt, je welkom mag voelen.
Dat je belangrijk bent, en niet om wat je doet of welke baan je hebt. Dit gevoel geef ik ook graag aan mensen die mijn huis binnen stappen. Op mijn buitendeur staat een sticker met de opschrift: roddelvrije zone, dan weten mensen meteen waar ze aan toe zijn.haha. Maar die sticker hangt ook voor mijzelf.
Helaas kan ik niet meer zoveel bezoek ontvangen, dan ik wel zou willen. Ik mis dat ,maar als ik me ook maar een beetje goed voel, nodig ik mensen uit, of ga zelf ergens naar toe.Wat ik ook enorm mis is het zingen! Wat zou ik graag weer meezingen in een koor. Helaas....zit dat er niet meer in. Dus galm ik af en toe mee met Nederland Zingt. Ik heb al heel veel moet inleveren, maar ik probeer toch te kijken naar alles wat ik nog wél kan.
Ik sluit af met een stukje humor. In het Nederlands Dagblad las ik onder de noemer: Ik en mijn huis, het volgende:
Wij maken een wandeling met onze logés, en ik pluk eetbare paddenstoelen.
Hoewel onze gasten wat huiverig zijn, bak ik er een omelet van.
Om hen gerust te stellen, geef ik eerst de poes een stukje.
We eten er lekker van, maar ineens begint de poes wat rare bewegingen te maken.
De huisarts stuurt ons direct naar de spoedeisende hulp, waar onze magen worden leeg gepomt.
Bibberig rijden we weer naar huis, waar we ontdekken dat onze poes jonkies heeft gekregen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten