Soms krijg ik leuke post toegestuurd vol humor, maar waar ook een boodschap in zit.
Er waren eens eenden die vergaten dat ze konden vliegen. Ze waggelden de hele dag rond en redden zich daar ook prima mee. En elke zondagmorgen waggelden ze naar de kerk, schuiven in de kerkbanken, liefst op hun vast plekje. Ze kwaakten en luisterden goed naar Domie Duck.
Domie Duck is een goede dominee, een eend met charisma en iedereen hangt aan zijn lippen. Elke zondag weer heeft hij een mooie nieuwe preek, hoewel het altijd ongeveer over hetzelfde gaat. Hij roept met passie zijn parochie-eenden toe: "We hebben vleugels we kunnen vliegen, beminde gevleugelden.
Hij legt uit hoe vroegere eenden-geslachten van sloot naar sloot vlogen, hoe je je vleugels kunt spreiden en hoe vliegen moet. Hij vertelt van de verhalen van eenden die ver waren gevlogen en met verhalen thuiskwamen. Dan klinkt het Amen.
Domie Duck waggelt van de spreekstoel af en waggelt samen met de goedgelovige eenden weer naar huis. "Ja, kwaken ze tevreden onderweg. "Ja, Domie Duck heeft het weer mooi gezegd!"
Waggelend pakken ze hun leven weer op.......
En niemand lijkt op het idee te komen dat ze ook daadwerkelijk zélf kunnen gaan vliegen.
(schrijver onbekend)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten