Mentaal heb ik een zware week achter de rug. Na de ingreep van de hartkatheterisatie was ik erg labiel, en kwam veel oud zeer naar boven. Ook het verblijf in het ziekenhuis riep veel oude trauma's op. Daar had ik totaal geen rekening mee gehouden, en ook niet verwacht. Wat ik wel weet is, dat ik niet opnieuw terug wil in de medische molen van het ziekenhuis.
Hoe het dan verder moet met de huidige hartklachten weet ik ook even niet. En om steeds maar weer nieuwe medicijnen uitproberen is voor mij ook geen optie, omdat ik deze vaak slecht verdraag.
Het lijkt me het beste om weer op oude voet verder te gaan, en dan wel zien hoe het loopt. Vandaag voor het eerst weer 5 km gefietst. Want er bij gaan zitten lijkt me ook niet zo verstandig.
Gelukkig knap ik mentaal weer op, en kan weer zingen en bidden. En wat de toekomst ook brenge moge, mij geleidt de Heren hand!
De kanker houdt zich momenteel vrij rustig.En het is een groot wonder dat deze zich nog steeds niet verder.heeft uitgezaaid.Denk en hoop ik tenminste.
Ik weet niet of de tumor ook gegroeid is. Eens per jaar ga ik daarvoor in een scan. Dat jaar is om, maar voorlopig even geen ziekenhuis meer.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten