Facebook....

Sinds twee dagen zit ik op Facebook. Ik heb er nooit zo'n behoefte aan gehad, want ik heb mijn mail, blog en twitter. Maar soms wilde ik informatie over bepaalde zaken, en dan wordt er vaak verwezen naar Facebook.

Alleen daarom heb ik een account aangemaakt.  Nou, dat heb ik geweten. Vele namen kwamen voorbij, die mij uitnodigden om vriend te worden. Natuurlijk is het erg leuk om weer met mensen in contact te komen die je al jaren niet meer gezien of gesproken hebt.

Inmiddels ben ik in die korte tijd al (bevriend) geraakt met meer dan 50 mensen, (inmiddels 64)en het loopt nog steeds door... Natuurlijk kan ik weigeren, maar al met al is het best leuk en spannend.

Met een paar mensen was ik al echt bevriend, en de rest is natuurlijk nep. Want onder échte vrienden versta ik heel iets anders. Maar gezellig is het wel, juist ook omdat ik zo ontzettend veel mensen ken(de)en een echte mensen mens ben.Daarom heb ik zelf ook mensen uitgenodigd.Zo kwam ik er achter dat mensen in mijn eigen straat opa en oma zijn geworden. Leuk toch, om ze dan via Facebook even te feliciteren?

Omdat ik een mens van diepgang  ben, kwam ik er wel al heel snel achter dat Facebook naast veel leuke dingen, ook veel oppervlakkigheid bevat.Daarom wil ik er niet al te veel energie in steken.

Want de opdrachten die ik van God krijg, moeten eerst vervuld worden.Dáár ligt mijn missie en passie. Om mij heen gaan mensen ten onder aan eenzaamheid,ellende en verdriet.Mijn taak is om mensen te vertellen van Gods oneindige liefde.Dat kost veel tijd en energie. Energie, die bij mij beperkt is.

De velden zijn wit om te oogsten, maar er zijn te weinig arbeiders. Helaas....en misschien wel, omdat er momenteel zoveel tijd wordt gestoken in de sociale media. (beslist niet moraliserend of veroordelend bedoeld) Want ieder mens mag gelukkig zijn eigen keuzes maken in het leven.

Ik blijf daarom gewoon op mijn blog en twitter schrijven. Dan hoef ik ook geen informatie en foto's over mijzelf op Facebook zetten ,want dit is voor mij meer dan genoeg.

Ik weet dat er mensen zijn die honderden vrienden op Facebook hebben, maar als het er op aan komt, zich erg eenzaam en alleen voelen, als ze in de ellende komen.En waar zijn dan al die z.g.vrienden?

En ook al geniet ik momenteel van alle (vrienden) op Facebook. Geef mij maar het één op één contact......